جدیدا خیلی به این فکر میکنم

جدیدا خیلی به این فکر میکنم
که رنجی که تنها موندن داره بیشتره،یا دردی که رابطه داشتن با یه آدم اشتباه ؟؟
بودن با آدمی که شبیه تو نیست،که خط فکریش با تو یکی نیست،که جهان رو از اون دریچه ای که تو میبینی نمیبینه،از تحمل کردن تنهایی خیلی سخت تره.
‌
حرف زدن با آدمی که میدونی حرفت رو نمیفهمه و چه بسا تویِ خلوتش حرفات رو به سخره میگیره،از خو گرفتن با تنهایی خیلی سخت تره. .
شریک شدن لحظه هات با آدمی که تو رو از رویاهات دور میکنه،که رویاهات رو کوچیک میکنه،که مانع میشه برایِ رسیدنِ تو به آرزوهات،از تحمل کردن یه دردایی اونم تنهایی خیلی سخت تره.
‌
ادامه دادنِ زندگی با آدمی که تو موقع حرف زدن باهاش باید مدام سبک سنگین کنی حرفتو،باید موقع رفتار کردن باهاش همش سیاست به خرج بدی، هیچوقت خود واقعیتو نتونی نشون بدی،از اینکه هیچ جایی کسی منتظرت نباشه خیلی سخت تره.

همه ما میدونیم روابط اشتباه،آدمهایِ نامناسب چه بلایی سر روح و اعتماد ما میاره،ولی همیشه این طرز فکر بوده که آدمی که خوبه،کسی رو تو زندگیش و کنارش داره،که همین طرز فکر مارو مجبور کرده،تو روابط غلط با آدمایِ غلط تر برای ما بمونیم
و نخوایم تنهایی رو تحمل کنیم.
یک دقیقه از دور به روابطتون نگاه کنید
اگر در ۹۰ درصد مواقع ناراحتید و به جایِ آرامش گرفتن ازش،مدام استرس و ترس و اضطراب و خودتون نبودن تو رابطتون هست باید بهتون بگم که:
"تنهایی شاید ناراحت کننده باشه گاهی ولی بودن با آدمی که حال شما رو خوب نمیکنه ناراحت کننده نیست، بلکه آزار دهندست"