سپنتا

#سپنتا

#سپنتا_مینو
#انگره_مینو
سپنتا (Spentä / Sepantä) و انگرهه ANG-RAHE دو صفت انسانی هستند که بنامهای سپنتا مینو و انگرهه مینو نامیده شدند. سپنتا به معنی افزایندگی و نیز مقدس می‌باشد که در مقابلِ انگره به معنای کاهندگی (تبه کاری) می‌باشد. انگره که معادل غلط آن اهریمن تعریف شده بنا به اشتباه در مقابل #اهورامزدا گذاشته شده است.سپنتا در مزدیسنا چهارمین صفت #ایزدی ای است که هر انسان باید آن را به دست آورد. سپنتا عشق و محبت است که به آن (سپنتا آرمیتی) نیز می‌گویند این صفت را (پارسایی و فروتنی پاک) نیز معنا کرده‌اند.بر اساس این صفت انسان باید نسبت به همه عالم عشق بورزد چرا که عشق کلید یافتن سعادت جاودانیست. به بیان دیگر عشق و فروتنی به همنوع و اهورا مزدا عامل موثر در رستگاری انسان است.
سپنتا مینو به معنی #خرد_مقدس است. انگره مینو یا خرد خبیث در برابر آن قرار دارد. یسنای ۴۷ موسوم به سپنت مئینو است که تفسیر و ترجمهٔ آن اینست: سالک شدن در طریق سپنتا مئینو و گزینش سه اصل اساسی #گفتار و #کردار و #اندیشه است که موجب نزدیکی معنوی آدمی به اهورامزدا می‌شود. جهت آن که آدمی حقوق بندگی خود را نسبت به اهورامزدا انجام دهد، بایستی با اعتقادی پاک و بی‌خلل آنچه را که می‌تواند از نیکی‌ها برای سپنتا مینو به جا آورد. این اعمال نیک از هر طریقی که باشد معنوی یا مادی تفاوتی نمی‌کند، چون به درگاه اهورامزدا که جوهر اصلی راستی است مورد قبول می‌افتد. خداوند به وسیلهٔ همین سپنتا مینوست که زندگی فراخ و نعمت شادمانی به راهروان راه پاکی و راستی می‌بخشاید. خداوند خود در واقع پدر سرور و آفریننده و قوام دهندهٔ سپنتا مینوست.