عاشقانه

«امان از دردِ تنهایی که بی اندازه غم دارد
️امان از بغضِ تلخی که تو را هر لحظه کم دارد»
چه بی اندازه زیبایی که عاشق گشته بر صنع ات
خداوندی که بی اغماض بهرت صد کرم دارد
نه تنها قاصرم من در بیان حُسنت ای زیبا
که شد شرمنده از خود، هر که دستی بر قلم دارد
بگو با مدّعی این نکته ی باریکتر از مو:
به هر آیین و مذهب، عاشقی را محترم دارد
تو بستی چشم و اَخم ابروانت با دل مسکین
به ایما و اشاره سرزنش در هر قدم دارد