صبح ها

صبح ها
ملودی لبخند
از لحظه ها می بارد ؛

لباس آرامش بپوش
چتر فلسفه را دور بیانداز
و در وسطِ باغچه
بین پیچک ها
دست هایت را باز کن ،

چشم هایت را ببند
و رو به آسمان
صد بغل حسِ ناب زنده بودن را
نفس بکش ؛

زندگی به زانو در آوردن طفیلی سمج غصه هاست ؛

نازنینم زندگی کن
هر روز
هر لحظه و
هر نفس