امام صادق (ع) فرمود: در ضمن آنچه خداوند عزوجل به موسی بن

امام صادق (ع) فرمود: در ضمن آنچه خداوند عزوجل به موسی بن عمران(ع) وحی کرد این بود که: ای موسی بن عمران، مخلوقی که نزدم محبوب تر از بنده مؤمن باشد نیافریده ام، [با این وجود] او را مبتلی کنم به آنچه برای او بهتر است و عافیت دهم در آنچه برایش بهتر است. [یعنی حقیقت خیر و شر مسائل و نتایج و عاقبت امور نزد خداست.] و آنچه شر اوست از او بگردانم به آنچه خیر او است [به زبان ساده عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد] و من به آنچه [دنیا و آخرت] بنده ام را اصلاح کند داناترم، پس [حالا که اوج محبت و خیر خواهی کلی مرا دانست] باید بر بلای [گاه به گاه] من صبر کند و نعمتهای مرا را شکر نماید [و گرفتار منیت و غفلت نشود] و به قضای الهی [در همه اطوار] راضی باشد، تا او را در زمره صدیقین نزد خود نویسم، مادامی که به رضای من عمل کند و امرم را اطاعت نماید. [یعنی در یک کلام التزام به حرکت در مسیر رضای الهی در همه شئونات مقدمه ورود به دایره صدیقین است که رضای الهی، ابتدائا و التزاما و نتیجتا با اطاعت از اوامر الهی در همه احوال حاصل می شود.]

عن داود بن فرقد عن ابی عبدالله (ع) إن فیما أوحی الله عزوجل إلی موسی بن عمران «یا موسی بن عمران، ما خلقت خلقاً أحبّ إلیّ من عبدی المؤمن، فإنّی إنّما أبتلیه لما هو خیر له، و اُعافیه لما هو خیر له، و أزوی عنه ما هو شرّ له لما هو خیر له، و أنا أعلم بما یصلح علیه عبدی، فلیصبر علی بلائی و لیشکر نعمائی و لیرض بقضائی، أکتبه فی الصدّیقین عندی إذا عمل برضائی و أطاع أمری»

الکافی ج 2 ص 62 ح 7 سند صحیح
وسائل ‏الشیعة ج3 ص253 ح [3552]
مسکّن الفؤاد ج 1 ص 88
اُصول الدین الحائری ج 1 ص 128

#حدیث #بلا #نعمت #اطاعت #قضا