من یه آدم کم حرفم

من یه آدم کم حرفم
سکوت و ترجیح میدم
از حرف اضافی بدم میاد
از تکرار شدن حرفها متنفرم
اگر کسی حرفی رو بزنه که درست نباشه یا بی احترامی بهم بکنه ترجیح میدم سکوت کنم
نه که بلد نباشم حرف بزنم یا بلد نباشم جواب کسیو بدم
حس میکنم این چیزا ارزش استفاده از کلمات و نداره
چندوقت پیش یه نفر بهم گفت آدما باید باهم حرف بزنن باید باهم درمورد همه چیز حرف بزنن تا مشکلی پیش نیاد یا اگه مشکلی باشه با حرف زدن از بین بره
گفتم شاید درست میگه
 حرف زدم
ولی بازم یه جاهایی سکوت میکردم
بازم یه جاهایی از کلمات استفاده نمیکردم
یه مدت گذشت
 و من دیدم  آدما از حرفهای من به نفع خودشون استفاده میکنن
جاهایی که باید بفهمن حرفامو نمیفهمن فقط جاهایی که یه نفعی توش بودو میفهمیدن
و من کم کم فهمیدم که سکوت می ارزه به همه کلماتی که همه انسان های جهان ازشون استفاده میکنن
و من برگشتم به شیوه خودم
اما کم حرف تر
ساکت تر
و فهمیدم که هیچ چیز و هیچکس ارزش شکستن سکوت منو نداره
و این بهترین نوع زندگیه
بی حرف
بی کلمه
آروم
ساکت
....