آرام باش عزیزِ من آرام باش...

آرام باش عزیزِ من آرام باش...
حڪاےت دریاست زندگی!
گاهی درخشش آفتاب،
برق و بوے نمک، ترشح شادمانی
گاهے هم فرو می‌رویم
چشم‌هاے مان را می‌بندیم
همه جا تاریڪی‌ست
آرام باش عزیز من آرام باش
دوباره سر از آب بیرون می‌آوریم
و تلالو آفتاب را می‌بینیم
زیر بوته اے از برف، ڪه این دفعه
درست از جایے ڪه تو دوست داری،
طالع می‌شود...
‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌