حکمت نهج البلاغه

حکمت ۴۵ نهج البلاغه

قَالَ (علیه السلام):
لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَيْفِي هَذَا عَلَى أَنْ يُبْغِضَنِي مَا أَبْغَضَنِي،
وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيَا بِجَمَّاتِهَا عَلَى الْمُنَافِقِ عَلَى أَنْ يُحِبَّنِي مَا أَحَبَّنِي؛
وَ ذَلِكَ أَنَّهُ قُضِيَ، فَانْقَضَى عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ (صلی الله علیه وآله) أَنَّهُ قَالَ:
"يَا عَلِيُّ لَا يُبْغِضُكَ مُؤْمِنٌ وَ لَا يُحِبُّكَ مُنَافِقٌ".

💡 شرح و نکته‌ها:

1. محبت علی (ع) معیار ایمان و نفاق است.
پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

> «لَا يُحِبُّكَ إِلَّا مُؤْمِنٌ وَلَا يُبْغِضُكَ إِلَّا مُنَافِقٌ»
(هیچ‌کس تو را دوست نمی‌دارد جز مؤمن و دشمن نمی‌دارد جز منافق.)
این روایت در منابع اهل‌سنّت نیز آمده است (مانند صحیح مسلم).

2. محبت و دشمنی ریشه در حقیقت درونی انسان دارد.
یعنی ایمان حقیقی با دشمنی علی (ع) جمع نمی‌شود،
و نفاق با محبت واقعی او سازگار نیست.

3. عبارت «قُضِیَ فَانْقَضَى»
یعنی این امر از سوی خداوند مقدّر و قطعی شده است؛ چیزی نیست که با ظواهر دنیا یا رفتار ظاهری تغییر کند.

4. نماد «خَيشوم» (بینی)
اشاره به نقطه‌ی حساس و خوارکننده است؛ یعنی حتی اگر مؤمن سخت‌ترین رنج‌ها را از علی (ع) ببیند، دشمن او نمی‌شود؛ چون محبتش از سر ایمان و حقیقت است، نه منافع.

#نهج_البلاغه_حکمت45
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_مهر_404
#لجمن_04_7_605