عاشقانه

ﻭﻗﺘﯽ کــه‌ نبـاشی صـدم ِ ثانیــه ﭘﯿﺸـﻢ
دلگیر تر از بغض فروخورﺩﻩ ﯼ ﺧﻮﯾﺸﻢ
در هاله ای از خاطره ها ﭼﺸـﻢ قشنگت
دورم کند ﺍﺯ سابقه ی ﻣـﺬﻫـﺐ ﻭ ﮐﯿﺸﻢ
ناخـن بکشم از غــم دل بــر در و دیوار
وقتی کــه نپرسد کسی از حـال ﭘﺮﯾﺸﻢ
ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ وداع داد به ﺩﺳﺘﺖ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﺭﺍ
رفتی ﮐـﻪ ﻧﺴﺎﺯﯼ نفسی ﺑـﺎ ﮐـﻢ ﻭ ﺑﯿـﺸﻢ
گفتـا غــم دیــرینـه ی تــو چــاره نـدارد
اســرار دلـم را ﭼــﻮ بگفتـم ﺑــﻪ ﮐﺸﯿﺸﻢ
مـا را غـم بی مهری ات انگشت نـما کرد
برگرد که زخمی شـده از ﻃﻌﻨـﻪ ﻭ ﻧﯿشم