شهید دیپلمات

امیر عزیزم:)
هیچوقت اون روز تلخ رو یادم نمیره همون شبی که خبر رفتن و شهید شدن تو و سید محرومان رو فهمیدم ؛اون شب با استرس در بغل خواهرم صبح شد ؛هنوز صدای گریه هام تو گوشم میپیچه صدای فریاد هایی بلندم که همه اون ها رو داخل بالشت خالی کردم.
امیر دیپلماسی؛هنوزم باورم نمیشه که دیگه پیش ما نیستی ،من به امید دیدن تو اینکه بری پشت تریبون وصحبت کنی تلویزیون رو روشن میکرم ؛به امید دیدن رفتن سفر های خارجی، و دفاع از کشورمون و بچه های مظلوم فلسطین. بعد رفتنت دنیا برام سیاه وسفید ،بی معنی شد ،با دیدن هر عکس وفیلمی اشک از چشمام جاری میشه 'با دیدن هر کجا از خونه یاد تو میفتم و بغض میکنم .دلم برای لبخند ملیح ومهربانت،قد وقامت بلندت اقتدارت وما با داشتن تو احساس غرور میکردیم. نمیدونم چرا اینطوری شد کنار عکست سیاه زدن ؟یعنی دیگه برنمیگردی؟
هنوزم منتظرم یکی این خبر تلخ رو تکذیب کنه؛)
تا ابد دوستت دارم:)