گفتم : "بالاخره که فراموشش میکنی،

گفتم : "بالاخره که فراموشش میکنی،
اینجوری نمی مونه"
نفس عمیقی کشید و گفت:
"یادِ بعضی آدما هیچوقت تمومی نداره؛
با اینکه نیستن، با اینکه رفتن،
ولی هیچ وقت خاطره شون تموم نمیشه"
گفتم : ولی همین که نیستش،
کم کم همه چی تموم میشه.
گفت : بودنِ بعضی از آدما،
تازه از نبودنشون شروع میشه...