آرامش تنها سهم قلبی است که در تصرف خداست!

نمی گوییم برای زندگی و رفاه در این دنیا تلاش نکنیم.انسان هم باید به فکر این دنیا باشد و هم آخرت؛ اما تمام حرف ما این است وابسته و دلباخته ی دنیا نباشیم...

طالب دنیا مانند شخصی است که به طنابی در چاهی، معلق آویزان شده باشد و دو موش یکی سیاه و یکی سفید، پیوسته در حال جویدن طناب می باشند و اژدهایی بزرگ در ته چاه دهان خود را باز کرده و منتظر است که طناب پاره شود و آن شخص را طعمه ی خویش کند. و در دیوار آن چاه، عسلی چسبیده است و بر روی آن زنبورهای زیادی جمع شده اند و آن شخص با این همه حال همه چیز را فراموش کرده و فقط در فکر عسل می باشد و بخاطر خوردن کمی عسل صد نیش می خورد.

بدانید که آن چاه؛ دنیا است
و آن اژدها؛ مرگ است
و آن ریسمان؛ عمر توست
و آن موش سیاه و سفید؛ روز و شب است.که در بریدن عمر تو سعی و تلاش می کنند.
و آن عسل؛ لذت های خداناپسند و زهرآلود دنیا می باشد.
و آن زنبورها طالبان دنیا هستند...!

امام علی علیه السلام:
به دنیا آرامش یافتن در حالی که ناپایداری آن را مشاهده می کنی، از جهل و نادانی است و کوتاهی در اعمال نیکو با وجود یقین به پاداش آن، زیانکاری است و قبل از آزمودن اشخاص، اطمینان پیدا کردن از عجز و ناتوانی است.
 
امام علی علیه السلام:
دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده، نه برای رسیدن به خود.
نهج‌البلاغه، حکمت ۴۶۳