احمدرضا احمدی
استاد "احمدرضا احمدی" شاعر، نمایشنامه‌نویس و نقاش ایرانی، زاده‌ی ۳۰ اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۹ خورشیدی، در کرمان است.
پدر وی کارمند وزارت دارایی بود و ۵ فرزند داشت که احمدرضا کوچک‌ترین آنها بود. سال اول دبستان را در مدرسه کاویانی کرمان گذراند و در سال ۱۳۲۶ با خانواده به تهران کوچ کرد و دوره‌ی دبیرستان را در دارالفنون تهران به پایان رساند؛ سپس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کار پرداخت. وی غیر از شعر، داستان‌هایی برای کودکان و چند فیلمنامه نیز نوشته است.
احمدی در سال‌های دهه چهل در راس جریانی به نام "موج نو" در شعر ایران قرار گرفت؛ که چندان تاثیرگذار نبود. او تنها نماینده‌ی مطرح این موج بود که با ارائه اشعار نو و تعبیرات و تصاویر زیبا و کشف‌های ظریف در حس و عاطفه و تکلم راهی مشخص و مختص به خود را طی نموده است.
زبان شعری احمدی از نوعی صمیمیت بر خوردار است. در کل اشعار وی دارای زبانی خاص همراه با تصاویر زیبا و بدیع می‌باشد.
احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۱ با "شهره حیدری" ازدواج کرد که حاصل این ازدواج فرزندی به نام "ماهور" است.
▪︎جوایز و افتخارات:
- در سال ۱۳۷۸ سومین جایزه شعر خبرنگاران با مراسمی متفاوت و خصوصی در خانه احمدرضا احمدی برگزار شد و از او تقدیر شد.
- در سال ۱۳۷۸ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مراسم بزرگداشت احمدرضا احمدی، تندیس مداد پرنده را به او اهدا کرد.
- در سال ۱۳۸۵ احمدی به عنوان شاعر برگزیده، پنجمین دوره اهدای جایزه شعر بیژن جلالی انتخاب شد.
- در سال ۱۳۸۸ او نامزد دریافت جایزه هانس کریستین اندرسن شد.
- در ۲۸ آبان ۱۳۹۹، خیابان گیتی در محدوده بلوار نلسون ماندلا واقع در منطقه ۳ شهرداری تهران بنام احمدرضا احمدی تغییر نام یافت.
▪︎کتاب‌شناسی:
از احمدرضا احمدی ده‌ها کتاب چاپ و منتشر شده که مهمترین آنها به قرار زیر است:
- روزی برای تو خواهم گفت - ۱۳۸۷
- چای در غروب جمعه روی میز سرد می‌شود - ۱۳۸۶
- ساعت ۱۰ صبح بود - ۱۳۸۵
- عزیز من - ۱۳۸۳
- یک منظومهٔ دیریاب در برف و باران یافت شد - ۱۳۸۱
- هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود - ۱۳۷۹
- عاشقی بود که صبحگاه دیر به مسافرخانه آمده بود - ۱۳۷۸
- از نگاه تو زیر آسمان لاجوردی - ۱۳۷۶
- ویرانه‌های دل را به باد می‌سپارم - ۱۳۷۳
- لکه‌ای از عمر بر دیوار بود - ۱۳۷۲
- قافیه در باد گم می‌شود - ۱۳۶۹
- هزار پله به دریا مانده‌است - ۱۳۶۴
- نثرهای یومیه - ۱۳۵۹
- ما روی زمین هستیم - ۱۳۵۲
- من فقط سفیدی اسب را گریستم - ۱۳۵۰
- وقت خوب مصائب - ۱۳۴۷
- روزنامهٔ شیشه‌ای - ۱۳۴۳
- طرح - ۱۳۴۱
و...
▪︎
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)
منابع
- فصلنامه شعری گوهران، شماره شانزدهم.
- وب سایت رسمی احمدرضا احمدی.
- وبگاه پندار.
www.khabgozar.com
www.setare.com
www.echolalia.ir
پدر وی کارمند وزارت دارایی بود و ۵ فرزند داشت که احمدرضا کوچک‌ترین آنها بود. سال اول دبستان را در مدرسه کاویانی کرمان گذراند و در سال ۱۳۲۶ با خانواده به تهران کوچ کرد و دوره‌ی دبیرستان را در دارالفنون تهران به پایان رساند؛ سپس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کار پرداخت. وی غیر از شعر، داستان‌هایی برای کودکان و چند فیلمنامه نیز نوشته است.
احمدی در سال‌های دهه چهل در راس جریانی به نام "موج نو" در شعر ایران قرار گرفت؛ که چندان تاثیرگذار نبود. او تنها نماینده‌ی مطرح این موج بود که با ارائه اشعار نو و تعبیرات و تصاویر زیبا و کشف‌های ظریف در حس و عاطفه و تکلم راهی مشخص و مختص به خود را طی نموده است.
زبان شعری احمدی از نوعی صمیمیت بر خوردار است. در کل اشعار وی دارای زبانی خاص همراه با تصاویر زیبا و بدیع می‌باشد.
احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۱ با "شهره حیدری" ازدواج کرد که حاصل این ازدواج فرزندی به نام "ماهور" است.
▪︎جوایز و افتخارات:
- در سال ۱۳۷۸ سومین جایزه شعر خبرنگاران با مراسمی متفاوت و خصوصی در خانه احمدرضا احمدی برگزار شد و از او تقدیر شد.
- در سال ۱۳۷۸ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مراسم بزرگداشت احمدرضا احمدی، تندیس مداد پرنده را به او اهدا کرد.
- در سال ۱۳۸۵ احمدی به عنوان شاعر برگزیده، پنجمین دوره اهدای جایزه شعر بیژن جلالی انتخاب شد.
- در سال ۱۳۸۸ او نامزد دریافت جایزه هانس کریستین اندرسن شد.
- در ۲۸ آبان ۱۳۹۹، خیابان گیتی در محدوده بلوار نلسون ماندلا واقع در منطقه ۳ شهرداری تهران بنام احمدرضا احمدی تغییر نام یافت.
▪︎کتاب‌شناسی:
از احمدرضا احمدی ده‌ها کتاب چاپ و منتشر شده که مهمترین آنها به قرار زیر است:
- روزی برای تو خواهم گفت - ۱۳۸۷
- چای در غروب جمعه روی میز سرد می‌شود - ۱۳۸۶
- ساعت ۱۰ صبح بود - ۱۳۸۵
- عزیز من - ۱۳۸۳
- یک منظومهٔ دیریاب در برف و باران یافت شد - ۱۳۸۱
- هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود - ۱۳۷۹
- عاشقی بود که صبحگاه دیر به مسافرخانه آمده بود - ۱۳۷۸
- از نگاه تو زیر آسمان لاجوردی - ۱۳۷۶
- ویرانه‌های دل را به باد می‌سپارم - ۱۳۷۳
- لکه‌ای از عمر بر دیوار بود - ۱۳۷۲
- قافیه در باد گم می‌شود - ۱۳۶۹
- هزار پله به دریا مانده‌است - ۱۳۶۴
- نثرهای یومیه - ۱۳۵۹
- ما روی زمین هستیم - ۱۳۵۲
- من فقط سفیدی اسب را گریستم - ۱۳۵۰
- وقت خوب مصائب - ۱۳۴۷
- روزنامهٔ شیشه‌ای - ۱۳۴۳
- طرح - ۱۳۴۱
و...
▪︎
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)
منابع
- فصلنامه شعری گوهران، شماره شانزدهم.
- وب سایت رسمی احمدرضا احمدی.
- وبگاه پندار.
www.khabgozar.com
www.setare.com
www.echolalia.ir
۷.۰k
۲۹ مهر ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.