همیشه در ناگهانی ترین لحظه،

همیشه در ناگهانی ترین لحظه،
عزیزترین دارایی مان
از دست می رود
و ما درست همان موقع
یادمان می افتد،
چقدر "دوستت دارم" هایمان را نگفته ایم
"از اینکه دارَمت شادترینم" را نگفته ایم ...

همیشه دیر یادمان می افتد
برای آنچه که داریم
با خوشحالی شکر گوییم.
همیشه دیر می شود
و ما بعدَش، تمامِ اندوهمان
از حرف هایست که نزده ایم.