کفشهایم را میپوشم و در زندگی قدم میزنم

کفشهایم را میپوشم و در زندگی قدم میزنم
من زنده‌ام و زندگی ارزشِ رفتن دارد ...
آن قدر می‌روم تا صدای پاشنه‌هایم
گوش ناامیدی را کر کند !

خوب میدانم که گاه کفشها،
پاهایم را میزند،
می‌فشرد و به درد می‌آورد
اما من همچنان خواهم رفت
زیرا زندگی ارزش لنگ لنگان رفتن را نیز دارد ...

ماندن در کار نیست!
گذشته‌های دردناک را رها میکنم و به آینده نامعلوم،
نمی‌اندیشم!
ولی این را میدانم ،
آینده با گذشته یکسان نخواهد بود !

زندگی نه ماندن است نه رسیدن
زندگی به سادگی رفتن است
به همین راحتی ،
زندگی چقدر آسان است ...