توی باغا گل سرخی توی آسمون ستاره

توی باغا گل سرخی توی آسمون ستاره


جایی رو سراغ ندارم که نشون از تو نداره


تاریخ تولد تو توی دفتر حسابم


شب که چشمام و می بندم باز نمی ذاری بخوابم


عکس تو جور عجیبی توی چشمام می درخشه


دیوونم خدا می دونه کاش خودش من رو ببخشه


توی تابستون نسیمی آفتابی توی زمستون


تو همونی که گرونه نمی یاد به دستم آسون


وقتی من تو آسمونم تو توی راه زمینی


مشکل اینه چون عزیزی هر جا باشی نازنینی


سفر دور و درازت بی خطر باشه الهی


بی خبر من و گذاشتی ولی نه تو بیگناهی


قیمت نگاه نازت خیلیه مث صداقت


مث خوب بودن تو سختی واسه اثبات رفاقت


توی خرداد گل یاسی توی آبان گل مریم


چه شکنجه ی قشنگی می کشی من و تو کم کم


چه تفاهمی تو عاقل دل من مات و دیوونه


درمونم دست چشاته اینم آخرین بهونه


دل تو یه وقتا سنگه یه روزم مثل بلوری


شبا گاهی قرص ماهی یه روزم یه تیکه نوری


حوصله که داشته باشی دو سه جمله می گی گاهی


اما میلت که نباشه نمی دی حتی نگاهی


چون غروب خیلی قشنگه تو خود خود غروبی


چی بگم قحطی واژه ست هر چی هست تو خیلی خوبی


عکس نازت رو گذاشتم گوشه ی سفید دفتر


تا دیگه هیچکی نبینه یکی کمتر باشه بهتره


مث ‌آسمون عجیبی شبی آبی شبی قرمز


ولی هر رنگی که باشی من و دوست نداری هرگز


یه روزی می شی یه دریا فرداش اما مثل کوهی


هر چی که دلت می خواد باش هر جا باشی با شکوهی


پره از اسم قشنتگت صفحه صفحه ی کتابم


به همون تعداد اسما تو ولی دادی عذابم


لااقل خوب شد که لطفی کردی و واسم نوشتی


معنی حرف تو این بود که مطیع سرنوشتی


دلم و دادم به دست تو برای یادگاری


قابلی نداره بردار می دونم دوسم نداری


وقتی که بارون می گیره چشام از عشق تو خیسه


دل برات به قول سهراب زیر بارون می نویسه


تنها آرزوم همینه تا یادم نرفته راستی


کاش یه روز بهم بگی که من همونم که می خواستی