مدّتی هست ندادی شرحی از حالت ! گُلم

مدّتی هست ندادی شرحی از حالت ! گُلم
حال ِما خوب است از خوبی ِ احوالَت، گلم
گفته بودی: در تواَم _ اما دقیقاً در کجام؟
من ، خودم را زیر و رو کردم به دنبالت، گُلم
گر مرا مال ِ خودت دانسته ای، حالا بدان:
مانده دَه تا استخوان از کُّل ِ اموالت ، گُلم
آمدی، دیدی به من می آیی، امّا حیف شد؛
هیکلم جایَش نمی شُد توی اقبالت، گُلم
فکرکن: از کودکی کُهنه به دنیا آمدم
حّق ِ من نیست شَوَم عشق ِ کُهنسالت؟! گُلم
صرفه جویی کرده ؛ با قاشق لَبَت را می خورم
تا بدانی: مَچ شُدم با ذات ِ دلّالت ، گُلم
من که میمیرم: چه بی تو- یا چه در آغوش ِ تو
با کُدامش راحتی؟ این من و چنگالت گُلم