و شب گاهی ناجیِ آدم هاست

و شب گاهی ناجیِ آدم هاست

وقتی آدم ب جایی می رسد ک

ب جز خواب
هیچ چیزِ دیگری آرامَش نمی کند

جایی ک از زمین و زمان خسته و گریزان می شود

جایی ک دیگر

انگیزه ای نیست

امیدی نیست

پناهی نیست

همان جایی ک صبح

آغازِ فرو پاشی و ویرانی ست ..