مردها...

مردها...
مظلوم ترین جنس افریده خدایند
شایدشما توی دلتان،
بلند بلند بخندیدو بگویید:
جوک میگویی؟
یا مثلا بگویید،
مردها؟
مظلوم؟
این هم از آن حرفهاست!
اما راستش این است که مردها،
پشت نقاب غرور و منم منم شان،
گاه کودکانی معصومو بی پناهند،
گاه عاشقانی نگون بخت،
وگاه پیرمردی تنها توی پارک.
ومن فکر میکنم
که ته ته خوشبختی یک مردی،
خنده ی زن و بچه اش است...
مردهارا سخت میشود شناخت،
همه شان ته ریش ندارند،
همه شان فیتنس نیستند،
اتفاقا بعضی شان کچل وبی قواره اند،
بعضی دندان های جلوییشان افتاده و بعضی ها کوتاه اندبا یک گلوله شکم!
اما همین مردهای معمولی،وقتی شما دارید خرید میکنید،
یا وقتی ارام برنامه اشپزی نگاه میکنید،
یا موقع سرخ کردن بادمجان،
یا حتی وقتی که با بی حوصلگی از یقه های چرکشان گلایه میکنید،مشغول جنگ هستند،
جنگ با مشغولیات ذهن خودشان،
با راست و ریس کردن اجاره خانه،
با چک سربرج،
با قسط فلان،
با اینکه چطور کنار این همه مشکلات لبخند یادشان نرود،
وتاریخ تولدو عقدو ازدواج و هزار چیز عجیب دیگر،
که برای شما فرشته ها مهم است،یا چطور یه گوشه ی ارام پیدا کنند،
تا دردهایشان را درسطل تنهایی خودشان عق بزنند،
مردها موجودات مظلومی هستند،
حواستان باشد،
که اگر دلشان خوش یک استکان چای است،
همیشه حاظر باشد،
که تعریف کنید ازشان،
حتی اگر شکمشان گنده
وکله شان کچل باشد،
مردها،
به محبت زنده اند،
ونه هیچ چیز دیگر،
باقی قضایا فقط فکرهای زنانه است،
بریزیدشان دوروطور دیگری نگاه کنید،
دنیا واقعا زیباست...