زمان ما همه چیز فرق میکرد؛

زمان ما همه چیز فرق میکرد؛
یادمه بچه بودیم سرِظهر که از مدرسه میومدیم ناهار میخوریم و تندتند مشقامونو مینوشتیم که وقتِ کارتون بشینیم پای تلویزیون ، بعدازظهرم که برنامه کودک شروع میشد بالشتا ردیف میشد جلوی تلویزیونِ چهارده اینچ گوشه اتاق،
زمان ما لاک پشتای نینجا و کارتونای آبکی الان نبود؛
ما با حنا و بچه های کوه آلپ و دکتر ارنست،
با النگ دولنگ و دون دون و کلاه قرمزی زندگی میکردیم!!! اون روزا سریالِ شبکه خانگیمون پدرسالار بود و شبا میشستیم پای سختیای زندگی اوشین،
زمان ما اینهمه خوراکی رنگارنگ با برندای مختلف نبود!
یه پفک نمکی بود که به عشقِ میک زدن انگشتامون بعد تموم شدنش میخوردیم،
عصرا یه طرف کوچه پسرا با توپ چندلایشون گل کوچیک بازی میکردن و دخترا بساطِ خاله بازی و لی لیِ شون به راه،
اونایی ام ک مثل ما اجازه تو کوچه بازی کردن نداشتن چادر گلدارای مامانو برمیداشتن و از این سر اتاق تا اون سر اتاق میبستن و خاله بازی میکردن…

بچگیای ما با بلوز یقه اسکی و دامن پف پفی و شلوارای مامان دوز گذشت نه لباسای مارک و خدا تومنِ پشت ویترینِ فلان مغازه الان!! زمان ما باربی نبود؛
پی اس فور و ایکس باکس نبود که هر روز هم ورژن جدید و یه مدل بالاترش بیاد،همه عشقمون همون آتاری دستی بود که هواپیماشو به هوای رنگِ ماتیکی
پیش زمینش بازی میکردیم!

زمان ما همه چی ساده بود…