نظر شما چیه؟
نظر شما چیه؟
بعضی از ما فکر میکنیم
که با هر تغییری قراره اتفاق خاصی بیفته
وای رفتم دانشگاه
وای ازدواج کردم
وای بچه دار شدم
وای...
وای نداره!
چرا همه چیز از نظر ما خاص و عجیبه
و با خاص کردن یک اتفاق، عدم و نبود اون اتفاق تبدیل میشه
به یک فاجعه!
اگه ازدواج خیلی خاصه
پس طلاق فاجعست
اگه بچه دار شدن خیلی خاصه
پس بچه دار نشدن فاجعست
زیبا نیست؟!🤦🏻♂️
ما همش بین خیر و شر های ساختگی خودمون
در رفت و آمد هستیم و هر روز عمر و وقت انرژیمون را تلف چیزهایی میکنیم که واقعاً نباید بکنیم
دانشگاه رفتن یک انتخاب و تصمیمه
یکی تصمیم میگیره که بره یکی تصمیم میگیره که نره
ازدواج هم همینه، بچه دار شدن هم همینه
ما عادت کردیم با خاص کردن رویدادها
عدم و وجود و نبودشون را تبدیل به فاجعه کنیم
واسه همینه که در کشورهای عقب افتاده
٣٠ سالگی سن خاصیه
چون فکر میکنن بعدش قراره چی بشه!
حالا قبلش چی بوده که بعدش چی باشه
٢٩ سالگیمون خیلی خاص بود حالا
که ٣١ سالگیمون بخواد فاجعه باشه!
اصن فراتر از اون
از صفر تا ٣٠ سالگیمون چه گلی به سرمون زدیم
که حالا از ٣٠ تا ٦٠ نمیتونیم بزنیم
والا
اما ما هنر و تخصص اصلیمون خود زنیه
یعنی عاشق اینیم که شرایط عادی را بحرانی کنیم
و بعدش براش دنبال راه حل بگردیم
الآن کسانی که طلاق گرفتن مردن
یا کسانی که ازدواج نکردن خیلی درمانده هستن!
یا کسانی که بچه دار نشدن خیلی بدبخت هستن؟!
چی تو سر ماست انصافاً؟!
لطفاً
یاد بگیریم که ازدواج و مدرک تحصیلی و بچه و...
معیار ارزش گذاری ما نیست
و اینها فقط انتخاب ها و تصمیماتیه که ما
در طول زندگی ممکنه بگیریم یا نگیریم
پس هر موضوعی را اونقدر خاص نکنیم
که جهت مقابلش تبدیل به فاجعه بشه
بعضی از ما فکر میکنیم
که با هر تغییری قراره اتفاق خاصی بیفته
وای رفتم دانشگاه
وای ازدواج کردم
وای بچه دار شدم
وای...
وای نداره!
چرا همه چیز از نظر ما خاص و عجیبه
و با خاص کردن یک اتفاق، عدم و نبود اون اتفاق تبدیل میشه
به یک فاجعه!
اگه ازدواج خیلی خاصه
پس طلاق فاجعست
اگه بچه دار شدن خیلی خاصه
پس بچه دار نشدن فاجعست
زیبا نیست؟!🤦🏻♂️
ما همش بین خیر و شر های ساختگی خودمون
در رفت و آمد هستیم و هر روز عمر و وقت انرژیمون را تلف چیزهایی میکنیم که واقعاً نباید بکنیم
دانشگاه رفتن یک انتخاب و تصمیمه
یکی تصمیم میگیره که بره یکی تصمیم میگیره که نره
ازدواج هم همینه، بچه دار شدن هم همینه
ما عادت کردیم با خاص کردن رویدادها
عدم و وجود و نبودشون را تبدیل به فاجعه کنیم
واسه همینه که در کشورهای عقب افتاده
٣٠ سالگی سن خاصیه
چون فکر میکنن بعدش قراره چی بشه!
حالا قبلش چی بوده که بعدش چی باشه
٢٩ سالگیمون خیلی خاص بود حالا
که ٣١ سالگیمون بخواد فاجعه باشه!
اصن فراتر از اون
از صفر تا ٣٠ سالگیمون چه گلی به سرمون زدیم
که حالا از ٣٠ تا ٦٠ نمیتونیم بزنیم
والا
اما ما هنر و تخصص اصلیمون خود زنیه
یعنی عاشق اینیم که شرایط عادی را بحرانی کنیم
و بعدش براش دنبال راه حل بگردیم
الآن کسانی که طلاق گرفتن مردن
یا کسانی که ازدواج نکردن خیلی درمانده هستن!
یا کسانی که بچه دار نشدن خیلی بدبخت هستن؟!
چی تو سر ماست انصافاً؟!
لطفاً
یاد بگیریم که ازدواج و مدرک تحصیلی و بچه و...
معیار ارزش گذاری ما نیست
و اینها فقط انتخاب ها و تصمیماتیه که ما
در طول زندگی ممکنه بگیریم یا نگیریم
پس هر موضوعی را اونقدر خاص نکنیم
که جهت مقابلش تبدیل به فاجعه بشه
۶.۳k
۰۸ خرداد ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.