از تلاش برای خود سازی غافل مشو
از تلاش برای #خود_سازی غافل مشو
***
خدای متعال نظام عالم هستی را بر پایه اسباب و مسببات خلق نموده است . تا آبی نباشد حیاتی وجود نداشته و تا بذری کاشته نشود گیاهی به وجود نخواهد آمد .
براین اساس در مسیر تعالی انسان یکی از اسبابی خدای متعال آن را جعل نموده است این است که درخت وجود انسان باید از آب چشمه سار وجود خودش آبیاری شود تا بتواند سَر از آسمان توحید بر آورده و به لقاء الله برسد .
از این رو فرمود :
﴿ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی ﴾ [1] برای انسان بهرهای جز سعی و کوشش او نیست،
به همین دلیل بر سیمرغانی که قصد #وصال_قله_قاف عالم هستی را نموده اند لازم است با تعقل و زیرکی تمام زیر بنای حیات خود در دنیا را بر اصولی استوار نمایند تا آنان را به مقصود برساند ، یعنی تصمیمات لحظه ای زود گذر که بسیاری از آنها برخواسته از احساسات لحظه ای هستند نمی توانند حیات آدمی را به سمت وصول حقائق الهیه سوق دهند ، لذا لازم است برای حیات زیربنا و پایه هایی را ترسیم نمایند .
از امام صادق علیه السلام سوال شد که:
« عَلَی مَا ذَا بَنَیْتَ أَمْرَکَ فَقَالَ عَلَی أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِی لَا یَعْمَلُهُ غَیْرِی فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِی الْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ.» [2] کار خود را بر چه پایه ای استوار کرده ای؟ حضرت در پاسخ به این پرسش فرمودند: بر چهار اصل: دانستم که کار مرا کسی جز خود من انجام نمی دهد، از این رو (برای انجام آن) کوشیدم، دانستم که خدا بر کار من آگاه است، پس (از انجام کارهای ناشایست) حیا کردم ، فهمیدم که روزی مرا دیگری نمی خورد پس آرام گرفتم؛ دانستم که پایان کار من مرگ است پس برای آن آماده شدم.
در این مقام فراز اول بیان امام صادق علیه السلام مد نظر است که حضرت فرمود :
«دانستم که کار مرا کسی جز خود من انجام نمی دهد، از این رو (برای انجام آن) کوشیدم»
این بیان مشابه حدیثی از امام صادق علیه السلام است که فرمود :
« إحْمِلْ نَفْسَکَ لِنَفْسِکَ فَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ لَمْ یَحْمِلْکَ غَیْرُکَ.» [3]
امام صادق علیه السلام فرمود : نفست را به خاطر خودت به زحمت و مشقت بیانداز زیرا اگر چنین نکنی دیگری خودش را برای تو به زحمت نمی افکند
امام علیه السلام می فرماید ، باید خود را برای انجام اموری که بر عهده توست مجبور کنی تا نفست مبادرت به انجام آنها نماید و از زیر آنها شانه خالی نکند و برای ایجاد انگیزه و شوق در این باره می فرمایند که اگر این چنین نکنی کس دیگر جز خودت برای تو کاری نمی کند و به همین دلیل در آخرت بی نصیب و بی بهره خواهی ماند ، حال باید بکوشی تا برای آخرت خود توشه جمع کنی .
یکی از امور مرتبط با حیات آدمی که سختی های بسیاری به همراه دارد تهذیب و خودسازی است . در این مسیر شیطان و هوای نفس وعده های بسیاری به انسان می دهند و به انسانی که در این مسیر گام بر می دارد وعده های بسیاری می دهند ؛ چه بسیار می گویند ، فردا یا هفته آینده به دنبال اصلاح اخلاق خود می روی و استاد پیدا می کنی ، بعدا برای نماز شب برمی خیزی و در آینده اهل طاعت و بندگی می شوی !
اما افسوس که آن فردا ها هیچ گاه نخواهند آمد و هیچ کس به جر خود انسان آن را انجام نمی دهد .
پس ای دوست کار خود را فراموش نکن !
خودسازی و مجاهده با نفس اصلی ترین کار ماست پس از آن غافل مشو!
────────────────────────────
[1] (سوره نجم ، آیه 39)
[2] (بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج75، ص: 228)
[3] (وسائل الشیعة، ج15، ص: 161، الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 2 ، ص: 452 )
***
خدای متعال نظام عالم هستی را بر پایه اسباب و مسببات خلق نموده است . تا آبی نباشد حیاتی وجود نداشته و تا بذری کاشته نشود گیاهی به وجود نخواهد آمد .
براین اساس در مسیر تعالی انسان یکی از اسبابی خدای متعال آن را جعل نموده است این است که درخت وجود انسان باید از آب چشمه سار وجود خودش آبیاری شود تا بتواند سَر از آسمان توحید بر آورده و به لقاء الله برسد .
از این رو فرمود :
﴿ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی ﴾ [1] برای انسان بهرهای جز سعی و کوشش او نیست،
به همین دلیل بر سیمرغانی که قصد #وصال_قله_قاف عالم هستی را نموده اند لازم است با تعقل و زیرکی تمام زیر بنای حیات خود در دنیا را بر اصولی استوار نمایند تا آنان را به مقصود برساند ، یعنی تصمیمات لحظه ای زود گذر که بسیاری از آنها برخواسته از احساسات لحظه ای هستند نمی توانند حیات آدمی را به سمت وصول حقائق الهیه سوق دهند ، لذا لازم است برای حیات زیربنا و پایه هایی را ترسیم نمایند .
از امام صادق علیه السلام سوال شد که:
« عَلَی مَا ذَا بَنَیْتَ أَمْرَکَ فَقَالَ عَلَی أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلِی لَا یَعْمَلُهُ غَیْرِی فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُطَّلِعٌ عَلَیَّ فَاسْتَحْیَیْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزْقِی لَا یَأْکُلُهُ غَیْرِی فَاطْمَأْنَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ آخِرَ أَمْرِی الْمَوْتُ فَاسْتَعْدَدْتُ.» [2] کار خود را بر چه پایه ای استوار کرده ای؟ حضرت در پاسخ به این پرسش فرمودند: بر چهار اصل: دانستم که کار مرا کسی جز خود من انجام نمی دهد، از این رو (برای انجام آن) کوشیدم، دانستم که خدا بر کار من آگاه است، پس (از انجام کارهای ناشایست) حیا کردم ، فهمیدم که روزی مرا دیگری نمی خورد پس آرام گرفتم؛ دانستم که پایان کار من مرگ است پس برای آن آماده شدم.
در این مقام فراز اول بیان امام صادق علیه السلام مد نظر است که حضرت فرمود :
«دانستم که کار مرا کسی جز خود من انجام نمی دهد، از این رو (برای انجام آن) کوشیدم»
این بیان مشابه حدیثی از امام صادق علیه السلام است که فرمود :
« إحْمِلْ نَفْسَکَ لِنَفْسِکَ فَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ لَمْ یَحْمِلْکَ غَیْرُکَ.» [3]
امام صادق علیه السلام فرمود : نفست را به خاطر خودت به زحمت و مشقت بیانداز زیرا اگر چنین نکنی دیگری خودش را برای تو به زحمت نمی افکند
امام علیه السلام می فرماید ، باید خود را برای انجام اموری که بر عهده توست مجبور کنی تا نفست مبادرت به انجام آنها نماید و از زیر آنها شانه خالی نکند و برای ایجاد انگیزه و شوق در این باره می فرمایند که اگر این چنین نکنی کس دیگر جز خودت برای تو کاری نمی کند و به همین دلیل در آخرت بی نصیب و بی بهره خواهی ماند ، حال باید بکوشی تا برای آخرت خود توشه جمع کنی .
یکی از امور مرتبط با حیات آدمی که سختی های بسیاری به همراه دارد تهذیب و خودسازی است . در این مسیر شیطان و هوای نفس وعده های بسیاری به انسان می دهند و به انسانی که در این مسیر گام بر می دارد وعده های بسیاری می دهند ؛ چه بسیار می گویند ، فردا یا هفته آینده به دنبال اصلاح اخلاق خود می روی و استاد پیدا می کنی ، بعدا برای نماز شب برمی خیزی و در آینده اهل طاعت و بندگی می شوی !
اما افسوس که آن فردا ها هیچ گاه نخواهند آمد و هیچ کس به جر خود انسان آن را انجام نمی دهد .
پس ای دوست کار خود را فراموش نکن !
خودسازی و مجاهده با نفس اصلی ترین کار ماست پس از آن غافل مشو!
────────────────────────────
[1] (سوره نجم ، آیه 39)
[2] (بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج75، ص: 228)
[3] (وسائل الشیعة، ج15، ص: 161، الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 2 ، ص: 452 )
۲.۴k
۰۶ مرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.