برای یار...❤️

- یکی از دوستامون بعد از چندین سال به کسی که دوستش داشت رسید ؛
چند وقت پیش وقتی دیدمش .
یه البوم برام اورد و بازش کرد . .
یک عالمه عکس که فقط از یک جفت ‹ چشم › داخلش بود .
بهش گفتم اینا عکسِ چشمای کیه؟!
گفت برای ‹یار›.. 💛
تو همه سالهایی که دوستش داشتم :
یواشکی از چشماش عکس میگرفتم .
وقتی خوشحاله . .
وقتی غم‌داره .
وقتی دلش‌تنگه .
وقتی خسته‌اس .
وقتی کلافه اس .
حتی وقتی که عصبانی و عرش و فرش و داره بهم میدوزه ؛
همه‌رو نگه داشتم . .
فکر میکنم ادمها جدا از زبون مادری که حرف میزنن و صدا دارن ؛
و همیشه میتونی بشنویشون .
چشماشون ؛
نگاهشون .
طرز دیدنشون . .
هم صدا داره
اما ادمای خیلی کمی هستن که به زبان نگاه ادما گوش میکنن
همونا که تمامت رو بی برو برگرد دوست دارن .
عشق رو با تو شروع و در همه دنیا تمومش میکنن ؛
تو همه ساعتی که پیشش بودم با لذت و عشق برای هزاران بار آلبوم رو ورق میزد .
و با شور و هیجان و جزئیات تعریف میکرد .
من فکر‌ میکنم ادما قبل از رسیدن به معشوق یه شکلی‌ان ؛
اما بعد از رسیدن و وصالش یه شکلِ دیگه
مثلِ یه پروانه که پیله داره و پروانه میشه .
قصه عشق زیاده اما عشق های اساطیری . . همون‌هایی میشن که زبون نگاهِ معشوقشون رو خوب بلدن !💙'🎼
- فرگل مشتاقی