ما در گذر روزها مانده ایم

ما در گذر روزها مانده ایم
روزها می گذرند با تکه های خالی در میان لحظاتشان
باور کردنش سخت است
در روزهایی نفس می کشیم که خالی از امید اند
امید شاید قابل تحمل ترین کمبود این روز هاست
امید نگاهش رو به آینده است
ولی این روزها از خودشان هم خالی اند
از دلیلی برای بودن هم خالی شده اند
ولی در عجبم چگونه این روزهای بی هویت خالی از گذشته ،حال،آینده در گذرند؟
شاید هم نمی گذرند ،تکه ای از قلب و روحمان را برای خود نگه میدارند
و ما به آن چه که از روحمان می گیرند میگوییم گذر!!