جشن فروردینگان

#جشن_فروردینگان

نوزدهمین روزماه «فره وشی» فروردین ماه
فروردین روز،فروهر وروان رفتگان
ششمین روز هفته، اورمزدشید همایون باد...
2575 = هخامنشی
14095 = اهورایی
7038 = میترایی اریایی
6766 = آشوری
3754 = زرتشتی
2575 = پادشاهی
1395 = خورشیدی
1384 = یزدگردی

گاتها هات30 بند2.
ای مردم بهترین سخنان رابه گوش هوش بشنویدوبااندیشه ای روشن وژرف بینی آنها رابررسی کنید هرمرد وزن راه نیک وبدرا خود برگزینید پیش از رسیدن روز واپسین همه بپا خیزیدودر گسترش آیین راستی بکوشید.
«روان و فــروهر آزاد شــده نـیـکوکـاران درود بــاد»

جشن فروردینگان:
این جشن یکی از جشن های به جا مانده از دوران کهن می باشد که هنوز در بین زرتشتیان ایران از ارزش فراوانی برخوردار است. این جشن متعلق به درگذشتگان و اموات است

در هر ماهی که نام روز همانند ماه شود جشن ویژه آن ماه برگزار می شود، بنابراین روز نوزدهم(فروردین روز) از فروردین ماه، جشن فروردینگان است. این جشن همانطوری که از نامش پیداست در پیوند با فروهر می باشد.


فَروَهَر:
فروهر یا فرورد یکی از نیرو های ۵ گانه آدمی است که در سراسر زندگانی، حافظ و نگهبان اوست. این نیرو پیش از آنکه آدمی به این دنیا بیاید آفریده شده است و در زندگی او را همراهی می کند و به سوی پیشرفت فرا می خواند. بعد از مرگ هم پاک باقی می ماند. فروهر فقط متعلق به آدمیان نیست و دیگر موجودات هم دارای فروهر می باشند.

بسیاری از پژوهشگران نماد زیر که در حکاکی های تخت جمشید به چشم می خورد را نمادی از فروهر می دانند و به تک تک جزئیات آن مفاهیمی منسوب می دارند.
بر اساس باور های ایرانیان باستان، ابتدا تمام فروهران آفریده شده، پس از آن جهان مادی بوجود آمد و فروهران یکایک به زمین فرود می آیند و در تن و روان موجودات جای می گیرند و با مرگ موجودات به پیشگاه اهورامزدا باز می گردد

آیین زرتشتیان ایران در فروردینگان:

در این روز زرتشتیان به عبادتگاه رفته و اوستا می خوانند و به عبادت خدا می پردازند و برای شادی روان درگذشتگان و جهت ساختمانهای همگانی و رفع احتیاج نیازمندان با دادن پول یا مساعدت های دیگر اقدامات لازم را معمول می دارند.

ایشان بوهای خوش بر آتش می نهند و هفت نوع میوه خشک از قبیل خرما، انجیر، سنجد، کشمش، برگه هلو، برگه قیسی و توت خشک که در اصطلاح آنان لُرُک نام دارد تهیه می بینند. موبد بر آنها اوستا می خواند و پس از خواندن اوستا که در واقع تبرک می شود بین مردم تقسیم می کنند. علاوه بر لُرُک، مِیَزد نیز در این موقع برای انجام مراسم تشریفات آفرینگان گذارده می شود.

در این روز نان مقدس هم که « دُروَن » نام دارد و در اوستا « دره ی ئونه » می باشد می آوردند و به مردم می دهند، و علاوه بر این نان دیگری که از روغن کنجد درست می شود و نان گرد است به سورک معروف است آماده می نمایند (سورک مانند نان یهودیان است که در کوه صهیون بین افراد تقسیم می شود و مثل نان روغنی است که مسلمانان در جمعه آخر سال درست می کنند و مخصوصاً سر قبرستان می برند و به مردم می دهند.)

پس از آن موبدان و سایر زرتشتیان آداب طهارت بجا می آورند یعنی وضو می گیرند و دست و صورت می شویند که آنرا در پهلوی « پادیاب » می گویند.

اهمیت این جشن هم اکنون در نزد زرتشتیان به خوبی نمودار است و هر سال با تجلیل و احترام آداب و رسوم آن را بجا می آورند.