آدمی که دوستت دارد

آدمـی کـه دوستـتـــــ دارد ...

خیلـــــی زود ...

بـرایتـــــ عـادی می شـود ...

حـرفهـــــایـش ...

دوستتـــــ دارم هـــایـش ...

و تـو خیلی زود کلافـه میشوی ...

ازبهــــانه هــــایـش ...

اشکهـــــایـش ...

تـوقـع هـــایـش ...

و چـون تصـور میکنـی ...

کـه همیشـــــه هستـــــ ...

همیشـــــه دوستتـــــ دارد ...

هیچوقتـــــ نگاهـش نمیکنـی ...

نـگـرانـش نمیشـــــوی ...

بـرای از دستـــــ دادنش نمی ترسـی ...

او همیشـــــه هستـــــ ...

امــــــــــــا ...

او هم آدم استـــــ ...

روزی کـه کـارد به استخوانـش برسـد ...

کولـــه بـار اندوهـش را بـرمـی دارد ...

و بـی سـر و صـدا مـی رود ...

حسـی بـه مـن مـی گـویــد ...

آن روز، بـی اراده صـدایـش مـی زنـی ...

امـــــا ...

جـوابـی نمـی آیـــــد ...

فقط برایتـــــ جـای پـایـش میمـــانـد ...