رفیق من سنگ صبور غمهام

رفیق من سنگ صبور غمهام
به دیدنم بیا که خیلی تنهام

هیشکی نمی فهمه چه حالی دارم
چه دنیای رو به زوالی دارم

مجنونم و دل زده از لیلیا
خیلی دلم گرفته از خیلیا

نمونده از جوونیام نشونی
پیر شدم پیر تو ای جوونی

تنهای بی سنگ صبور
خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست
موندی و راه چاره نیست

اگر چه هیچ کس نیومد
سری به تنهاییت نزد

اما تو کوه درد باش
طاقت بیار و مرد باش

اگر بیای همونجوری که بودی
کم میارن حسودا از حسودی

صدای سازم همه جا پر شده
هر کی شنیده از خودش بی خوده

اما خودم پر شدم از گلایه
هیچی ازم نمونده جز سایه

سایه ای که خالی از عشق و امید
همیشه محتاج به نور خورشید

تنهای بی سنگ صبور ...