کاش آدم ها می دانستند که در هر دیدار

کاش آدم ها می دانستند که در هر دیدار...
یک تکه از یکدیگر را با خود می برند...
عده ای فقط غم هایشان را به ما می دهند!
و چقدر اندک هستند...
آدم های سخاوتمندی که وقتی به خانه بر می گردی...
می بینی تکه های شادی هایشان را
در مشت های تو جا گذاشته اند...

فروغی چه زیبا میگفت: اگر یاد کسی هستیم،این هنر اوست،نه هنر ما...!
چقدر زیباست کسی را دوست بداریم...
نه برای نیاز...
نه از روی اجبار...
و نه از روی تنهایی...
فقط برای اینکه...
"ارزشش را دارد"...