ﺷﺐ ﺳﺮﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ
ﺷﺐ ﺳﺮﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ
ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﯽ ﺧﺴﺘﻪ
ﺗﯿﺮﮔﯽ ﻫﺴﺖ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻣﺮﺩﻩ
ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﻋﺒﻮﺭ
ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺯ ﻣﻦ ﺁﺩﻣﻬﺎ
ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺖ
ﻏﻤﯽ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﻏﻢ ﻫﺎ
ﻓﮑﺮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ
ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ
ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ
ﻧﯿﺴﺖ ﺭﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺻﺒﺮ ﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁﺭﻡ ﺍﺯ ﺩﻝ
ﻭﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖ
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰﻡ ؟
ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﯾﺰﻡ ؟
ﺻﺨﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺁﻭﯾﺰﻡ ؟
ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻧﻤﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ
ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻏﻢ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ
ﻏﻢ ﻣﻦ ﻟﯿﮏ ﻏﻤﯽ ﻏﻤﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ
ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﯽ ﺧﺴﺘﻪ
ﺗﯿﺮﮔﯽ ﻫﺴﺖ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻣﺮﺩﻩ
ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﻋﺒﻮﺭ
ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺯ ﻣﻦ ﺁﺩﻣﻬﺎ
ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺖ
ﻏﻤﯽ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﻏﻢ ﻫﺎ
ﻓﮑﺮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ
ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ
ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ
ﻧﯿﺴﺖ ﺭﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺻﺒﺮ ﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁﺭﻡ ﺍﺯ ﺩﻝ
ﻭﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖ
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰﻡ ؟
ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﯾﺰﻡ ؟
ﺻﺨﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺁﻭﯾﺰﻡ ؟
ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻧﻤﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ
ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻏﻢ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ
ﻏﻢ ﻣﻦ ﻟﯿﮏ ﻏﻤﯽ ﻏﻤﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ
۲.۳k
۲۲ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.