آدمی آن قدر غرق در رنگ هاست که خود شیء را فراموش می کند

- داشتن ها و مالکیت های مادی و معنوی و عاطفی ، آدمی را از بودن غافل کرده است و این منشأ همه غفلت های بشری است .

2- آدمی یادش می رود که همه داشته ها و نداشته هایش به مثابه آویزه های حیات و هستی اوست و همچون دکوراسیونی در خانه اوست همان طور که آدمی در دکوراسیون خانه اش چنان غرق می شود که خود خانه را از یاد می برد الا آن گاه که مثلاً با زلزله ای خانه ویران شود .

3- آدمی آن قدرغرق در رنگ هاست که خود شیء را فراموش می کند .

4- آدمی آن قدر در اثاثیه و ساختمان و آرایش و امکانات و تکنولوژی غرق است که فراموش می کند که این همه اصلاً برای چیست ؟

5- آدمی آن چنان غرق در غیر است که حتی نفس کشیدن از یادش می رود و هنگامی به یادش می آید که نفس به شمارش افتاده و می رود و تا ابد از یاد برود .

6- آدمی برای همه داشته ها و آویزه های زندگی حق و حقوق و وظایف و شرایطی قائل است الا برای بودن که اساس شدن و داشتن است .

7- همینکه هستیم و نفس می کشیم و وجود داریم دارای حقی است که منشأ همه حقوق دیگر است و اکثر آدمها می پندارند داشتن همان حقوق بودن است .
منبع:کتاب حق بودن اثر #استادخانجانی
دانلود رایگان کتاب صوتی حق بودن:
#khanjany.org