ﺩﻓﺘﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﻴﻜﻨﺪ
ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎﻳﻢ ﺗﻴﺮ ﻣﻴﻜﺸﻨﺪ
ﺳﻜﻮﺗﻢ ﮔﻴﺞ ﻣﻴﺮﻭﺩ
ﺁﺑﺮﻳﺰﺵِ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻡ
ﮔﻠﻮﻳﻢ ﺑﻐﺾ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ
ﺩﻟﻢ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺑﺎﻻ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ
ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻢ
ﻓﺮﻳﺐ ﻧﺨﻮﺭﻡ
ﻭ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻴﺸﻜﻨﻢ
ﭼﻪ ﻛﻨﻢ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺩﺭﻭﻏﻬﺎ ﺷﻴﺮﻳﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ،
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﻯ ﺷﺮﺑﺘﻬﺎﻯِ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ
ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ
ﺩﻟﻢ ﻛﻤﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺑﻴﺨﺒﺮﻯ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ
ﺩﻳﻮﺍﻧﮕﻰ
ﺩﻟﻢ ﺗﻠﺨﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ،
ﺗﻠﺨﻰِ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ
ﺗﺎ ﻛﻤﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﺭ ﺳﺮُﻣﻢ ﺑﺮﻳﺰﺩ
ﺩﻟﻢ ﻛﻤﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ