سال، دارد تمام می شود،

سال، دارد تمام می‌شود،
دارم فکر می‌کنم؛
به روزهایی که رفت، به لحظاتی که خندیدم، لحظاتی که اشک ریختم، و تمام ثانیه هایی که کنار عزیزانم گذشت...
با سرعت مرور می‌کنم؛
اتفاقات خوب و بدی که برایم افتادند، آدم های جدیدی که وارد زندگی‌ام شدند ، و آدم‌هایی که از زندگی‌ام رفتند...
دیگر قرار است یک جمله ی "یادش بخیر" قبل از خاطرات امسالم بیاید، قرار است امسالم بشود "پارسال" ...
و من مبهوت روزگار و با چشمانی امیدوار، در قطار بی‌توقف زمان، ایستاده‌ام ،
منی که تمام این روزها را زندگی کردم، خوب هاشان برایم امید بود و بدهاشان برایم درس !
میان همین روزها بود که یاد گرفتم عاشق‌تر و مهربان‌تر و جسورتر باشم ،
یاد گرفتم محتاط‌تر گام بردارم و حواسم به دیوار شعور و اعتمادم باشد ،
و یاد گرفتم که بهبود جهان را از خودم شروع کنم، که جهان چیزی به غیر از انبوهی از من و ما نیست ...

خدای خوبم! در آستانه ی سال جدیدی ایستاده ایم
به مردم کشورم کمک کن، دستی به سر و گوشِ زندگیشان بکش، دردهاشان را درمان باش، و دل‌هاشان را از همیشه شادتر کن.
کاری کن که سالِ جدید برایمان، سالِ اتفاقاتِ خوب باشد، بادهای بهاری، گردِ امید و تعهد و عشق را همه جا پخش کنند و ابرها، همدلی و مهربانی بر سرِ این مردم ببارند، آنقدر که انسانیت، جانی دوباره بگیرد !
کاری کن که سال پیشِ رو، بهترین سال زندگی‌مان شود،
سالی که تنها اشک جاری از چشم‌ها، اشکِ شوق باشد،
سالی که همگی خوشبخت باشیم ...
سالی که ؛
دلمان نیاید تمام شود ...

👤#نرگس_صرافیان_طوفان

#عاشقانه