آن را که ولایت حسن نیست

آن را که ولایت حسن نیست   
طاعات قبول ذوالمنن نیست
از بعد علی قبای لولاک   
جز در خور قامت حسن نیست
آن را که محبت تو ای شاه   
چون پاک روان به ملک تن نیست
در حیرتم آنکه این چنین کس   
چون مرغ چرا به بابزن نیست
خاک ره هندوی تو باشد  
مشکی که به خطه ختن نیست
چون بازوی تو به کسر اصنام 
نیروی خلیل بت‌شکن نیست
چون است که دشمن تو ای شاه   
برگردنش از قضا رسن نیست
بی نور تو عرش مستقر نه   
بی رای تو عقل موتمن نیست
ای شاه قرین یک غلامت   
صد همچو اویس در قرن نیست
جز مهر تو مایه جنان نه    
جز مدح تو زینت سخن نیست
بی‌ خاتم مهر تو فرشته    
جز جان بلیس اهرمن نیست
من بنده دودمان اویم    
حقا که درین سخن، سخن نیست
بی مهر علی و آل پاکش   
آسوده «هما» روان به تن نیست