فرض کن پرنده باشی و

فرض کن پرنده باشی و
یکی آسمان به آسمان بگیردت!
خونِ توی شیشه باشی و
کسی استکان به استکان بگیردت!

هر چه را محال بود فرض کن!
هر چه را که زشت، هر چه را غریب...
فرض کن سگی که نان خور ِ تو بود،
گاهِ دُم تکان تکان، بگیردت!

هر چه هست... هر چه هست،
بوف ِکور... رختخواب ِ پیرمرد ِ خنزری...
رنجِ ِ هر چه مرده، هر چه گور ِ پُر،
پنج شنبه در میان بگیردت...

جفتِ سازگارِ سال های سال،
در تلاش ِ بردن ِ دل ِ یخی!
سردی ِ تن تو کم نمی شود
هر چقدر مهربان بگیردت...

چای دارچین و دار - چین و "دار"...
صبح ِ ناگوارِ جرثقیل ها!
روی این طناب، تا ابد بناست
سبزمرگی ِ جوان بگیردت...

از شبانه های بطری و عذاب،
تا شهید ِ مرز ِ پرگهر شدن!
آرواره ی سگی به نام ِ " درد "
استخوان به استخوان بگیردت...

این ستون به آن ستون، خبر / فرج...
مشت مشت مشتِ بسته... مشتِ باز...
چسبِ زخم روی هر چه لب که...
- هیس! فوقش این که "درد ِ نان" بگیردت!!

- درد ِنان نه...
- درد ِ نان که بهترست از پرندگی در آسمانِ ِ حبس!
فرض کن هر آن که مرز خواه ِ تن،
با کمان و بی کمان بگیردت!

شهر، امن نیست.. کوچه امن نیست..
آآه امن نیست... خانه امن نیست...
دشمنی که فرضی است
فرض کن پادگان به پادگان بگیردت!

گریه... گریه... گریه های ِ قحط ِ اشک...
گریه هایِ از درون و بی سند...
گریه های روح در لباس ِ چرک...
(چرک مرگی ِ جهان بگیردت)

مطبخ است و مسلخ است و دوزخ است...
از اجاق ِ گاز تا اتاق ِگاز!
جبر ِاختیار... اختیار ِ جبر...
این ولت کند، که آن بگیردت!

دخترِ کسی شدی و خط ِ بعد،
همسرِ کسی شدی و خط ِ بعد،
مادر ِکسی شدی و خط ِ بعد،
مرگ... مرگ ِ ناگهان بگیردت...

مثل کلّه پاچه، مُثله... کلّه پا..
بوی قرمه سبزی از سرت بلند...
گوسفند باش و سر به راه باش
تا شفاعت ِ شبان بگیردت!

- ماهی ِ سیاه!
( ماهی ِ سیاه، با دهان ِ باز فحش می دهد )
تف به ساحل ِ " ارس "! کجاست
پس او که خواست در امان بگیردت؟؟

ماهی ِ سیاه، توی تابه... آخ! و
زخم های تا به تا... ( نمک بریز !)
بوی زردچوبه می دهی...
غزل مثل ِ درد ِ زایمان بگیردت!

ته گرفته هم کلام و هم کلم...
دووووووود از دلت بلند می شود...
شور می شود دوباره چشم هات...
اشک باید از جهان بگیردت...

بیت ِ بعد، زنگ ِ خانه 
زنگ ِ بعد، سفره در تلاش ِ هضم ِ حاضری!
کاش این زمین ِ از گلوله گرم،
سرد و گرم از دهان بگیردت ..

لب پریده .. دست بسته .. چشم باز ..
نیم خورده .. نیم مرده .. نیم سوز ..
( راوی ِ روان پریش مانده است
از کجای داستان بگیردت ! )