.

.
.
یا رب
.
.

چهارده / بیا تا برویم
.
.

بدون چون و بدون چرا...نمیماندند
شبیه رود, شبیه صبا, نمیماندند

چه کربلاست که عالم بهوش می آید
پس از شنیدن چاووش ها نمیماندند

به التماس...به خواهش...به هر چه که میشد
خلاصه قافله میرفت جا نمیماندند

چقدر با سر زانو به کربلا رفتند
از اشتیاق حرم روی پا نمیماندند

فروختند النگوی نوعروسان را
قدیم معطل این چیزها نمیماندند

شب زیارتی اربعین, دهاتی ها
به احترام تو در روستا نمیماندند

فقط دو مرتبه باید به کربلا بروی
بدین طریق بفهمی چرا نمیماندند
.
.
.
.
.
.
خدا نبود اگر این " حسین, حسین" نبود
و بندگان خدا باخدا نمیماندند