من پذیرفتم که عشق افسانه است ....

من پذیرفتم که عشق افسانه است ....

این دل درد آشنا دیوانه است ///


می روم شاید فراموشت کنم....

با فراموشی هم آغوشت کنم///


می روم از رفتن من شاد باش....

از عذاب دیدنم آزاد باش///



گرچه تو تنها تر از ما می روی ....

آرزو دارم ولی عاشق شوی///



آرزو دارم بفهمی درد را ....

تلخی بر خورد های سرد را/