به بهانه بهمنزادروز اسطوره ی صداداریوش اقبالی

به بهانه15 بهمن،زادروز اسطوره ی صدا،داریوش اقبالی

داریوش اقبالی
نام مستعار داریوش
تولد ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ (۶۵ سال)
ملیت ایران
سبک‌(ها) موسیقی پاپ ایرانی، ارکستر، راک
ساز(ها) گیتار کلاسیک
سال‌های فعالیت ۱۳۴۹–کنون
داریوش اقبالی (زادهٔ ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ در تهران) معروف به داریوش، خواننده، بازیگر و فعّال اجتماعی ایرانی است. بسیاری از طرفدارانش او را «سلطان» حوزهٔ موسیقی پاپ فارسی می‌دانند. جنس صدای وی باس است. داریوش عضو سازمان عفو بین‌الملل نیز می‌باشد.[۱]

آغاز

پیش از انقلاب ایران
دوران کودکی او در کرج، کردستان و میانه گذشت، پدرش محمود اقبالی، از ملاکان شهرستان میانه بود. اولین بار در ۹ سالگی در جشنی در مدرسه‌اش در شهرآرا به روی صحنه رفت. دوران دبیرستان را در دبیرستان‌هایی هم‌چون دبیرستان فارابی، دبیرستان کرج، دبیرستان رازی دبیرستانی در سنندج، و دبیرستان آزادگان تهران پارس گذراند و در مراسم هنری به اجرای برنامه‌های هنری می‌پرداخت. در ۱۳۴۹ با حسن خیاط‌باشی آشنا شد و همین آشنایی موجب ورود رسمی او به موسیقی حرفه‌ای شد. در همین سال او در سن ۲۰ سالگی با ترانهٔ به من نگو دوست دارم با آهنگسازی ترانه‌سرا و آهنگساز جوان درویش مصطفی جاویدان به شهرت رسید. نخستین ترانه مستقل او ترانه نبسته پیمان با شعری از علی گزرسز (رها) و موسیقی خودش است.

داریوش در دوران پهلوی و به علت خواندن آهنگ‌های سیاسی مانند جنگل، بن‌بست، بوی خوب گندم، علی کنکوری و گل بارون زده، مدتی زندانی شد. داریوش در سال ۱۳۵۱ به علت جواب دادن به اشرف در یکی از کنسرتهای خود که اشرف هم در آنجا حضور داشت، با دستور اشرف به زندان قصر تبعید می‌شود. داریوش ۱ سال در زندان قصر زندانی بود، داریوش بعد از آزادی از زندان قصر ترانه‌هایی مثل علی کنکوری را خواند. وی در ترانهٔ علی کنکوری از زندان به عنوان دانشگاه نام می‌برد. وی بعد به زندان اوین منتقل شد و یک سال و دو ماه محکوم به حبس شد. وی نه ماه در زندان انفرادی به سر می‌برد. داریوش در مجموع دو سال و دو ماه از زندان آزاد می‌شود. وی در سال ۱۳۵۵ کنسرتی را در میدان شهیاد به همراه گوگوش اجرا می‌کند. وی در نظرسنجی مجله جوانان در سال ۱۳۵۶ به عنوان محبوب ترین خواننده ایران برگزیده می شود.[۲] داریوش همکاری با شماری از چهره‌های سرشناس موسیقی پاپ ایران مانند منوچهر چشم آذر، بابک افشار، آندرانیک آساطوریان و به ویژه آهنگساز نامدار موسیقی ایران صادق نوجوکی را در کارنامه خود دارد. ایرج جنتی عطایی، شهیار قنبری، احمد شاملو و اردلان سرفراز نیز از جمله مشهورترین ترانه سرایانی هستند که در این سالیان با داریوش همکاری داشته‌اند. همچنین دوران همکاری داریوش، بابک بیات و ایرج جنتی عطایی به دوران طلایی پاپ معروف است.
داریوش اقبالی تا به حال سه بار ازدواج کرده است، اما به گفته خودش تنها یک بار عاشق شد و آن هم به زمان جوانی او و پیش از انقلاب ایران مربوط می‌شود که دختر مورد علاقه اش در حادثه رانندگی از بین می‌رود و ترانه شقایق را در غم او می‌خواند. وی سالها به همراه همسر دومش فیروزه و دخترش بیتا در ایالت کالیفرنیا آمریکا زندگی کرد. ژینوس همسر سوم وی از سال ۲۰۰۳ است. در حاشیه بازی داریوش و گوگوش در کنار هم، مجله جوانان و اطلاعات هفتگی در روز دوشنبه ۲۴ مرداد ماه تیتر بزرگی بروی مجله چاپ کرده بودند که «ماجرای عشق و عاشقی گوگوش و داریوش» را بخوانید، این شروع رابطه این دو بود. داریوش و گوگوش به مدت یک سال با یک دیگر در رابطه عاشقانه بودند. داریوش هم‌اکنون ساکن شهر لس‌آنجلس در ایالات متحده آمریکا می‌باشد و دارای یک فرزند دختر و یک فرزند پسر به نام‌های بیتا و میلاد است.،،، درود آریایی پاینده ایران وطنم