الان که دارم مینویسم ساعت دقیقه هست و چیزی تا اعلا

الان که دارم می‌نویسم ساعت ۱۳:۳۶ دقیقه هست و چیزی تا اعلام نتایج نمونده منم با اینکه میدونم درصد های زیادی نزدم دل تو دلم نمونده انگار منتظر معجزه ام این حجم از خوشبینی و امید واهی برای خودمم عجیبه واقعا چرا ما آدما تو شرایط سخت یهو درصد خوشبینیمون به طرز غیر منطقی زیاد میشه ؟
به هر حال یکسال از زمانی که تصمیم گرفتم کنکور ۱۴۰۱ شرکت کنم گذشت منم خدایی تا جایی که تونستم تلاش کردم حالا اینکه تلاشم کم تر از دو هفته بود زیاد مهم نیست بلاخره لحظه ی آخر بی کار ننشستم فقط تنها حسرتی که دارم اینه که کاش سر کنکور یهو بیخیال و بی‌حال نمی‌شدم و حداقل سوالای زبان و سوال های آخر عربی می‌خوندم شاید چند تا درست بیشتر میشد بگذریم الان دیگه وقت این حرفا نیست.
می‌خوام بهت بگم هر چی شد فدای سرت من تا تهش تو هر مسیر جدیدی که قدم بزاری پشتتم قربونت برم هیچکس مثل من از توانایی های تو خبر نداره بخند ، شور و اشتیاق داشته باش ، بجنگ من کنارتم .