عاشقانه

‍ ‍ دوباره بیقرارم ، پا میانِ واژه بگذارم

دوباره از غمِ عشقت ، چو بیمارم ، چه آوارم

کجای قصه ای امشب بیا جانا بیا بی تو
دوباره دل پریشانم ، میانِ کوچه بازارم
زند باران تندی بر سرم مجنون شدم گویا
پر از شعرم ، پر از شعرم ، گمانم از تو سرشارم
دگر خود را نمیبینم میانِ کوچه باغ دل
نظر کن اندکی بر من ، کنارِ جان تبدارم
نشستم روبروی ساعتی در گوشه ای تنها
تمامِ شب به عشقت لحظه ها را بی تو بشمارم
ز بس هر شب نوشتم صد غزل از عشق مان یارا
دگر باقی نمانده جا به دفتر ، نا به خودکارم..