عاشقانه

گفتی  که  بیا  آمدم  و باز  نبودی
آن  قُوّتِ  دیرین  به پرِ باز نبودی
دل بر دل آتش زده ام در شبِ تیره   
در آنشب پُر غصّه ی پُر راز نبودی
شب در بر آن بادِ غم انگیز نشستم
سرما به تن و شوقِ سحرساز نبودی
رفتم که زَنم خیمه به درگاه نگاهت      
عمرم به سر وشمسِ سرافراز نبودی