چگونهـ خواب

چگونهـ خواب
گمـ می‌ڪند گودال ِ سیاه ِ چشمـ را
چگونه جوی
گمـ می‌ڪند تن ِ مهربانـ ِ رود را

تو را باز خواهمـ دید
و از آنـ سوی بیداری با تو سخن خواهمـ گفت

نامی ناخوانا بر پوست ِ خشڪ ِ درختی
گریه‌ای بی‌پایانـ در گلوگاه ِ ناودانـ ِ پیری
و یا آوازی ناڪوڪ بر منقار ِ پرنده‌ای

هراسمـ نیست اگر باز نشناسی‌امـ
و بگذری بی‌صدا از ڪنار دست‌هایمـ
چشم‌هایمـ
نفس‌هایمـ

باز می‌شناسی‌امـ
با این همه هیاهو و اندوه ڪهـ در من می‌پیچد
با خنده ای ڪهـ دیگر نهـ در چشم‌هایمـ می‌نشیند
نهـ بر لب‌های می‌رقصد

با این نگاه ِ شوریده
تو اما مرا باز خواهی شناخت ڪهـ بازگشته‌امـ از رویا
برخاسته‌امـ از ڪابوس
مرا ڪهـ خو گرفته‌امـ بهـ این همه تنهایی༉

#برای‌توڪه‌این‌حوالی‌پرسه‌میزنیᥫ᭡