عاشقانه

بیا از کابوس، "کا" را برداریم
"بوسـ"ـش بماند ارثیۀ لب های مان تا
شش دانگِ خیال راحت شود از
آیندۀ زل زدن های در یکدیگرمان..
که مبادا نگاهی از ما در هم سُر خورد..
و کارش به بوســه ای ختم نشود
بیا از کابوس، "کا" را برداریم،
بگذاریم بر سر شانه های مان..
که
کاشانه شود..
تا در امان بمانیم از
هجوم بی وقفۀ دلتنگی که
بیرون از آغوشــمان پرسه می زند..