عاشقانه

زنده‌ ای حس نکند غیر خودت حالت را
که چه سان می شکند دستِ قضا بالت را
کس به فـریاد تو یک ثانیه حتی نرسید
گرچه همسایه شنید آن همه جنجالت را
آسمـانی کــه کبود آمـده بــر رویِ سرت
بینـد از اوج ِ سیـاهی بـــــد ِ اقبــالت را
تا زمانی که‌ ستم رشوه به قاضی بدهد
نتـــــوانی بستـانی حــق ِ پامــــــالت را
گفته بـودم کـه مگـر کــولیِ آینـــده نگر
گیـرد از قهوه یِ تـه مانده شبی فالت را
آرزوهــای ِ زیـادی بــه دلــت مانـده ولی
تا ابــد هــم نـرسی کعبــــه ی آمــالت را
بگذران روز وشبت را به عبادت که خدا
ندهــد دست ِ چپت نامــه‌ ی اعمالـت را