تاریخ کوتاه ایران و جهان-255 (ویرایش 2)

تاریخ کوتاه ایران و جهان-255 (ویرایش 2)
__________________________________________
پس از ناکام شدن برده داران لیبی در بازگرداندن برده دارسالاری به مصر در سال 460 پ.{پیشازادروز}(قبل میلاد) ، این برده داران دوباره در سال 404 پ. ، که واپسین (آخرین) سال فرمانروائی «داریوش دوم» بود ، خود را به مصر رساندند و با بکارگماردن (استخدام) شمار فراوانی مزدور ، برپد (علیه) برپائی خویشفرمائیگرائی {1} و فرمانروائی ایران بر مصر ، شورشی را برپا کردند و سرانجام مصر را از «شاهنشاهی ایران هخامنشی» ، جدا کردند (1)(2).

پژوهشپایه ها (منابع تحقیق):
(1)
درنرم افزار جئاکرون ، کارنگاره های (نقشهء) سال 404 پ. را ببینید:
http://geacron.com/home-en/
برای دیدن کارنگارهء (نقشهء) هر سالی ، باید در "چابر (کادر) جستجو" ، آن سال را بنویسید و سپس دکمهء کنش (اینتر) را بزنید . رونهش (توجه) داشته باشید که سالهای پیشازادروز (قبل میلاد) را ، باید با یک نشانهء "رانا" (منفی) بنویسید.

(2)
https://en.wikipedia.org/wiki/Darius_II
https://fa.wikipedia.org/wiki/داریوش_دوم


گسترده گوئی (توضیح) بیشتر:
{1}
دربارهء «خویشفرمائیگرائی»:

در پیرامون (در حدود) سال 11000 پ.{پیشازادروز}(قبل میلاد) ، همگاه (همزمان) با پدید آمدن فرآوریشیوه (شیوهء تولید) «برده دارسالاری» در جائیکه امروزه مرز مصر و سودان است ؛ در جائیکه امروزه پدفراز (جنوب) شهر کرمانشاه است و"تپه آسیاب" نام دارد ، برای نخستین بار در جهان ، انسان به "فن شناسی" (فناوری) «نوسنگی» دست یافت . همهء باستانشناسان ، آغاز "فن شناسی" «نوسنگی» را " تنددگرش نوسنگی" (انقلاب نوسنگی) نامیده اند ، چون با آغاز این "فن شناسی" ، شمار زیادی از نوآوری های زیرساختی (زیربنائی) و روساختی (روبنائی) نیز ، پدید آمدند . این نوآوری ها برابرند با:

1- آغاز کشاورزی
2- آغاز رامسازی جانورانی مانند بز ، گوسفند ، و گاو
3- دستیابی به "فن شناسی" ساخت خانه های سنگی و آغاز یکجانشینی ، و پدید آمدن نخستین روستاهای جهان
4- آغاز پدید آمدن «دارایش خودین» (ماکیت خصوصی) «افزارهای فرآوری» (وسایل تولید) و بواژگانی دیگر آغاز «دارایش خودین سرمایه» (مالکیت خصوصی سرمایه)
5- آغاز فرآوریشیوهء (شیوهءتولید) «خویشفرمائیگرائی»
6- آغاز ساخته شدن ابزارهائی برای "شناسه مند کردن (ثبت کردن) دارائی ها" و "شمارش"
7- آغاز بافته شدن پارچه
8- ساخته شدن شخم ابزار
9- افزایش شتابان سرشمارهء (جمعیت) مردم


«خویشفرمائیگرائی» ، که یکی از نوآوری های «تنددگرش نوسنگی» (انقلاب نوسنگی) است ، فرآوریشیوه ای (شیوه تولیدی ای) است که در آن ، همهء مردم (بجز کودکان و نوجوانان) ، دارای سرمایه هستند ، و هرکس برای خودش «ارزش آفرینی» می کند ؛ و بهره کشی انسان از انسان را نمی توان در این فرآوریشیوه یافت . بواژگانی دیگر ، در این فرآوریشیوه ، «مزدبگیر» (کارگر یا کارمند) ، «برده» ، و یا «رعیت» را نمی توان یافت . خویشفرماها ، به دو شیوه میتوانند «کنش سودآورشی» (فعالیت اقتصادی) خود را انجام بدهند:

الف - به تنهائی
مانند کسی که یک فروشگاه بیست متری برپا می کند و خودش بتنهائی در فروشگاهش ، به فروش کالاهایش می پردازد.


ب - با همیاری خویشفرمایان دیگر
چند خویشفرما می توانند سرمایه های خودشان را روی هم بگذارند ، و با همیاری هم ، یک کارگاه یا کارخانه را برپا (تاسیس) کنند ، و در آن سرگرم کار شوند.

یک خواربارفروش که سرمایهء خود را برای خرید «فروشگاه و کالاهای فروشگاهش» هزینه می کند ، و خود به تنهائی به فروش کالاهایش می پردازد ، یک خویشفرماست . اگر بجای یک نفر ، دو یا چند نفر با هم ، چنین فروشگاهی را باز کنند و خودشان به فروش کالاهایشان بپردازند ، آنها یک «رسه داری همیاریانه (شرکت تعاونی) خویشفرمائی» را پدید آورده اند . ولی اگر آن خویشفرما ، و یا آن چند خویشفرما ، یک یا چند مزدبگیر را بکار بگیرند (استخدام کنند) ، به مزدبگیردارانی {سرمایه دارانی} کوچک دگرش خواهند یافت (تبدیل خواهند شد).

خویشفرمایانی هم هستند که «یاری های» (خدمات) خود را می فروشند ؛ نمونه ای از این گونه خویشفرمایان ، تاکسی داران گرامی هستند که هم دارای تاکسی خودشان هستند ، و هم خود با این تاکسی به جابجا کردن شهروندان می پردازند . همچنین ، یک پزشک که در درمانکدهء (مطب) خودش ، بتنهائی به کار پزشکی می پردازد ، و همچنین یک «اندزه دان» (مهندس) ، یا یک دادشناس (وکیل) که بتنهائی در کارکدهء (دفتر) خود کار می کنند نیز ، از خویشفرمایان هستند . اکنون بخوبی آشکار می شود که هریک از ما در درازای (طول) روز ، از خویشفرمایان فراوانی ، کالاها یا «یاری های» (خدمات) بارهء (مورد) نیاز خودمان را خریداری می کنیم.