پـرسـتار...

#پـرسـتار...
قـرار دل هـای بـی قـرار اسـت کـِ در شـب های #بـی-قـراری-و-سـکـوت،
#مـهربانـی را فریـاد می زنـد و دسـتان لجـوج درد را در دسـتان #صبـورش بـا نوازشـی صـادقـانـه تسـکین مـی دهـد.
عشـق از نگـاهـش در #قـلب رنـجور بیـمار جاری می شـود
و تـلاطـم طـوفان وجـود او را بــِ ساحـل امـن #آرامـش می رسـانـد.
#تپـش-های-مُـداومِ اضـطراب در کـوره راه هـای داغِ تـنِ تبـدار بیـمار، در آرامـش وجـود #پـرستـار ذوب مـی شود و ریـتم منظـم زنـدگی را بــِ زیـبایی می نـوازد.
#پـرستـار...
شغلـی اسـت کــِ #درآمـدش-هدیـه-ای اسـت جـاودانـه از بخشنـدگـیِ #خـداونـد مـهربان کــِ تـا زنـدگی در جـریـان اسـت،
#پـاداشـی از جنـس محـبت در حسـاب او در گـردش اسـت پـیوستـه و ابـدی.
#پـرستـار...
#خـمیر-مـایه-ی-عشـق اسـت در دستـان خـداونـد کـه تـندیـس #ایـثار را بــِ نـمایش می گـذارد