در قعر ِ اندوه و سیاهی

در قعر ِ اندوه و سیاهی
نگاهمـ فانوسی همیشه روشن است بر تاریڪی ِ دیدگانـ ِ تو

از پس ِ چشم‌های ِ من نور می‌روید
از ورای ِ تن من ، مهتاب می‌تابد
شب می‌شود
شبی بهـ بلندای قامت ِ من در خسوف  ِ شب هنگامـ ِ تو

بهـ تماشای تو ایستاده‌امـ مسافر ِ ڪوچڪ ِ ماه ༉


#برای‌توڪه‌این‌حوالی‌پرسه‌میزنیᥫ᭡