ویژه نامه 7 آبان
ویژه نامه 7 آبان
منشور کوروش؛ سند تاریخی حقوق بشر
منشور کوروش، فرمان کوروش بزرگ هخامنشی است که به زبان بابلی نو، روی استوانه‌ی گلی (مهم‌ترین سند حقوق بشر در دنیا است) پس از فتح بابل توسط خود او برآن نوشته شد و متعلق به ایران و در موزه بریتانیا قراردارد.کوروش هخامنشی (۵۵۰ ـ ۵۳۰ پیش ازمیلاد) پس از ورود به شهر پرشکوه باستانی بابل، برای آزادی ملت‌های گوناگون از اسارت بابلیان، فرمانی صادر کرد که بر پایه آن ۴۰ هزار نفر از بند اسارت آزاد شدند و به سرزمین‌های خود بازگشتند.
این منشور ۴۵ سطری، که به اعلامیه کوروش و منشور آزادی شهرت دارد، شرحی از ورود بدون خونریزی کوروش به شهر بابل و معرفی مقام و منصب کوروش است. کوروش در دو جا از منشور خود تکرار می‌کند که او و ارتش ایران، به صورتی آشتی‌جویانه وارد بابل شده‌اند.به دنبال آن بر چند نکته پافشاری می‌کند که از دید تاریخی اهمیت بسیار دارد. او می‌گوید:
من برای همه انسان‌ها آزادی پرستش خدایان‌شان را برقرار کردم و فرمان دادم که هیچ کس حق ندارد به این دلیل مورد بدرفتاری قرار بگیرد. من فرمان دادم که هیچ خانه‌ای ویران نشود. من صلح و آسایش را برای تمام انسان‌ها تضمین کردم. از روی این فرمان، نسخه‌های گوناگونی برای ارسال به نواحی امپراتوری هخامنشی نوشته و ارسال شده است.
از زمان نگارش این فرمان تا به امروز ۲۵۵۰ سال می‌گذرد.
نسخه بدلی از منشور کوروش هم‌اکنون در سازمان ملل متحد نگهداری می‌شود و آن را نشانه‌ای از همزیستی و تفاهم میان ملت‌ها می‌دانند.
این منشور در حفاری‌های سال ۱۸۷۹ در بابل و در زیر پی دیواری، پیدا شد. این لوح که از گل رس ساخته شده است، ۵/۲۲ سانتی‌متر طول و ۱۱ سانتی متر عرض دارد و دور تا دور آن ۴۵ سطر است. لوح یاد شده به خط و زبان اکدی (بابلی نو) نوشته شده و متعلق به سال ۵۳۸ پیش از میلاد است و هم‌اکنون درموزه بریتانیا قراردارد.این سند بزرگ تاریخ بشر در سال های آخر قرن نوزدهم کشف شده و متضمن هنگام تسخیر شهر بابل است، کهن‌ترین سند کتبی از دادگستری و مراعات حقوق بشر در تاریخ ایران و مایه‌ی سرافرازی ایرانیان است و تاکنون مورد تحقیق دانشمندان کشورهای بیگانه قرار گرفته و به چندین زبان ترجمه شده و بحث‌های علمی درباره‌ی آن انجام گرفته است. اما نوشته آن به فارسی همیشه از روی ترجمه‌های دیگران صورت گرفته و فرهنگستان ادب و هنر ایران که به لزوم و اهمیت ترجمه این سند به فارسی از روی اصل منشور واقف بود، تصمیم بر این مورد گرفت که این کار را بر عهده دانشمند عزیز، عبدالمجید ارفعی متخصص زبان‌های باستان قرار دهد و خوشبختانه نتیجه تحقیق ایشان منتشر شده است.
هرمزد رسام باستان‌شناس آشوری‌تبار بریتانیایی، در سال ۱۸۷۹ میلادی (۱۲۵۸ خورشیدی) در کاوش‌های شهر بابل و در نیایشگاه «اسگلیه» (معبد «مردوک» خدای بابل) لوح گلی را یافت که به زودی مشخص شد منشور کوروش هخامنشی پس از تصرف بابل و شکست دادن «نبونید» پادشاه بابلیان است.و نخستین نسخه‌برداری نیز توسط «تئوفیلوس گ. پینچس» (Theophilus G. Pinches) در کتاب «سنگ نبشته‌های آسیای غربی» (Cuneiform Inscription of Western Asia) معروف به «پنج راولینسون» در سال ۱۸۸۲ میلادی به چاپ رسید.
نخستین آوانویسی منشور توسط «سر هنری راولینسون» (Sir H.C. Rawlinson) انجام شد و در «مجله‌ی انجمن سلطنتی آسیایی» (Journal of the Royal Asiatic Society) سال ۱۸۸۵ به چاپ رسید.
تاکنون میلیون‌ها نفر از این منشور دیدن کرده‌اند و تحقیقات بسیاری نیز درباره آن صورت گرفته است. جالب است بدانید که چهل سال پیش منشور برای نخستین بار از موزه خارج و به ایران آورده شد.برخی از سطرهای این استوانه بر اثر آسیب‌دیدگی قابل خواندن نیست، اما می‌توان تا حدی سطرها را بازسازی کرد. به همین سبب است که در خوانش بخشی از سطرهای استوانه، اتفاق نظری وجود ندارد.
در سال ۱۳۷۵ مجددا بخشی از لوحه‌ای که تا آن زمان گمان می‌شد متعلق به نبونید است، توسط «پل ریچارد برگر» مورد مطالعه دوباره قرار گرفت و مشخص شد که بخش جداشده از استوانه کوروش است.
به این ترتیب سطرهای ۳۶ تا ۴۳ منشور که افتادگی داشت، بازسازی شد. این بخش که در دانشگاه ییل آمریکا نگهداری می‌شد، به موزه بریتانیا انتقال داده شد تا سطرهای منشور کوروش کامل شود.مترجمان منشور در سال‌های مختلف
این منشور بارها توسط دانشمندان غربی ترجمه شده است. نخستین ترجمه آن به زبان انگلیسی توسط «راولینسون» انجام گرفت (۱۸۸۰ م). سپس کسانی همانند «ویسباخ» (۱۸۹۰ م)، «ریختر» (۱۹۵۲ م)، «اوپنهایم» (۱۹۵۵ م) و نیز «لوکوک» (۱۹۹۰ م) به ترجمه آن اقدام کرده‌اند.
در ایران این منشور برای نخستین‌بار توسط دکتر عبدالمجید ارفعی، استاد فرهنگ و زبان‌های خاور نزدیک باستان، به فارسی ترجمه شده است. او به پیشنهاد
منشور کوروش؛ سند تاریخی حقوق بشر
منشور کوروش، فرمان کوروش بزرگ هخامنشی است که به زبان بابلی نو، روی استوانه‌ی گلی (مهم‌ترین سند حقوق بشر در دنیا است) پس از فتح بابل توسط خود او برآن نوشته شد و متعلق به ایران و در موزه بریتانیا قراردارد.کوروش هخامنشی (۵۵۰ ـ ۵۳۰ پیش ازمیلاد) پس از ورود به شهر پرشکوه باستانی بابل، برای آزادی ملت‌های گوناگون از اسارت بابلیان، فرمانی صادر کرد که بر پایه آن ۴۰ هزار نفر از بند اسارت آزاد شدند و به سرزمین‌های خود بازگشتند.
این منشور ۴۵ سطری، که به اعلامیه کوروش و منشور آزادی شهرت دارد، شرحی از ورود بدون خونریزی کوروش به شهر بابل و معرفی مقام و منصب کوروش است. کوروش در دو جا از منشور خود تکرار می‌کند که او و ارتش ایران، به صورتی آشتی‌جویانه وارد بابل شده‌اند.به دنبال آن بر چند نکته پافشاری می‌کند که از دید تاریخی اهمیت بسیار دارد. او می‌گوید:
من برای همه انسان‌ها آزادی پرستش خدایان‌شان را برقرار کردم و فرمان دادم که هیچ کس حق ندارد به این دلیل مورد بدرفتاری قرار بگیرد. من فرمان دادم که هیچ خانه‌ای ویران نشود. من صلح و آسایش را برای تمام انسان‌ها تضمین کردم. از روی این فرمان، نسخه‌های گوناگونی برای ارسال به نواحی امپراتوری هخامنشی نوشته و ارسال شده است.
از زمان نگارش این فرمان تا به امروز ۲۵۵۰ سال می‌گذرد.
نسخه بدلی از منشور کوروش هم‌اکنون در سازمان ملل متحد نگهداری می‌شود و آن را نشانه‌ای از همزیستی و تفاهم میان ملت‌ها می‌دانند.
این منشور در حفاری‌های سال ۱۸۷۹ در بابل و در زیر پی دیواری، پیدا شد. این لوح که از گل رس ساخته شده است، ۵/۲۲ سانتی‌متر طول و ۱۱ سانتی متر عرض دارد و دور تا دور آن ۴۵ سطر است. لوح یاد شده به خط و زبان اکدی (بابلی نو) نوشته شده و متعلق به سال ۵۳۸ پیش از میلاد است و هم‌اکنون درموزه بریتانیا قراردارد.این سند بزرگ تاریخ بشر در سال های آخر قرن نوزدهم کشف شده و متضمن هنگام تسخیر شهر بابل است، کهن‌ترین سند کتبی از دادگستری و مراعات حقوق بشر در تاریخ ایران و مایه‌ی سرافرازی ایرانیان است و تاکنون مورد تحقیق دانشمندان کشورهای بیگانه قرار گرفته و به چندین زبان ترجمه شده و بحث‌های علمی درباره‌ی آن انجام گرفته است. اما نوشته آن به فارسی همیشه از روی ترجمه‌های دیگران صورت گرفته و فرهنگستان ادب و هنر ایران که به لزوم و اهمیت ترجمه این سند به فارسی از روی اصل منشور واقف بود، تصمیم بر این مورد گرفت که این کار را بر عهده دانشمند عزیز، عبدالمجید ارفعی متخصص زبان‌های باستان قرار دهد و خوشبختانه نتیجه تحقیق ایشان منتشر شده است.
هرمزد رسام باستان‌شناس آشوری‌تبار بریتانیایی، در سال ۱۸۷۹ میلادی (۱۲۵۸ خورشیدی) در کاوش‌های شهر بابل و در نیایشگاه «اسگلیه» (معبد «مردوک» خدای بابل) لوح گلی را یافت که به زودی مشخص شد منشور کوروش هخامنشی پس از تصرف بابل و شکست دادن «نبونید» پادشاه بابلیان است.و نخستین نسخه‌برداری نیز توسط «تئوفیلوس گ. پینچس» (Theophilus G. Pinches) در کتاب «سنگ نبشته‌های آسیای غربی» (Cuneiform Inscription of Western Asia) معروف به «پنج راولینسون» در سال ۱۸۸۲ میلادی به چاپ رسید.
نخستین آوانویسی منشور توسط «سر هنری راولینسون» (Sir H.C. Rawlinson) انجام شد و در «مجله‌ی انجمن سلطنتی آسیایی» (Journal of the Royal Asiatic Society) سال ۱۸۸۵ به چاپ رسید.
تاکنون میلیون‌ها نفر از این منشور دیدن کرده‌اند و تحقیقات بسیاری نیز درباره آن صورت گرفته است. جالب است بدانید که چهل سال پیش منشور برای نخستین بار از موزه خارج و به ایران آورده شد.برخی از سطرهای این استوانه بر اثر آسیب‌دیدگی قابل خواندن نیست، اما می‌توان تا حدی سطرها را بازسازی کرد. به همین سبب است که در خوانش بخشی از سطرهای استوانه، اتفاق نظری وجود ندارد.
در سال ۱۳۷۵ مجددا بخشی از لوحه‌ای که تا آن زمان گمان می‌شد متعلق به نبونید است، توسط «پل ریچارد برگر» مورد مطالعه دوباره قرار گرفت و مشخص شد که بخش جداشده از استوانه کوروش است.
به این ترتیب سطرهای ۳۶ تا ۴۳ منشور که افتادگی داشت، بازسازی شد. این بخش که در دانشگاه ییل آمریکا نگهداری می‌شد، به موزه بریتانیا انتقال داده شد تا سطرهای منشور کوروش کامل شود.مترجمان منشور در سال‌های مختلف
این منشور بارها توسط دانشمندان غربی ترجمه شده است. نخستین ترجمه آن به زبان انگلیسی توسط «راولینسون» انجام گرفت (۱۸۸۰ م). سپس کسانی همانند «ویسباخ» (۱۸۹۰ م)، «ریختر» (۱۹۵۲ م)، «اوپنهایم» (۱۹۵۵ م) و نیز «لوکوک» (۱۹۹۰ م) به ترجمه آن اقدام کرده‌اند.
در ایران این منشور برای نخستین‌بار توسط دکتر عبدالمجید ارفعی، استاد فرهنگ و زبان‌های خاور نزدیک باستان، به فارسی ترجمه شده است. او به پیشنهاد
۱۳.۷k
۰۷ آبان ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.