از همه چیز با ارزش تر و مهم تر این است که کسی را در زندگی

از همه چیز با ارزش تر و مهم تر این است که کسی را در زندگی داشته باشی که از جنسِ خودت باشد...
کسی که تو را بفهمد و احساساتت برایش عجیب و مسخره نباشد...!
مثلا همین که در سردترین شب های سال هوسِ قدم زدن میکنم و دلم بستنی های شکلاتی میخواهد...
مثلا همین که شبهای بارانی را در خانه تاب نمی آورم و دلم میخواهد برم زیر بارانُ خیس خیس به خانه برگردم...
مثلا همین که گاهی دلم میخواهد کودک لوسُ و لجبازی باشم و مدام ناز کنم و نازم را بکشند...
مثلا همین که احساساتم را زیاد از حد بروز میدهم و دلم میخواهد کسی باشد که مرا جورِ خاصی درست مثلِ دوست داشتن های خودم دوست بدارد...
مثلا همین که دلم برای عزیزانم زود به زود تنگ میشود و گاهی از شدتِ دلتنگی اشک روی گونه هایم سر میخورد...
مثلا همین انتظاری که از معشوقه ی نداشته ام دارم!
که  دلم میخواهد او برایم لاک بزند و موهایم را ببافد و لباسی که قرار است بپوشم به سلیقه ی او باشد و میخواهم همه چیز را به سلیقه ی او خرید کنم...
شاید وقتی اینها را با ذوقی که دارم برای کسی که از جنس خودم نیست تعریف کنم به نظر او مسخره بیاید و فقط سرش را برایم تکان بدهد...
هرکسی نمیتواند آدم را بفهمد و او را همینطور که هست دوست داشته باشد...

باید
کسی را داشته باشی
که از جنسِ خودت باشد،
کسی که علایقت برایش مسخره وخنده دار نباشد...!

#المیرا_دهنوی