ویورس نامجون

ویورس نامجون
سلام به عزیزایی که عمیقا دوستشون دارم.
سال نو قمری خوبی رو گذروندین؟
تئوکگوک (سوپ کیک برنجی) خوردین؟
نمیدونم چطوری ولی من طبق سن کره ای ۳۲ سالمه. ولی با زور و اصرار خودمو قانع میکنم طبق سن بین المللی هنوز ۳۰ سالمه، بعدش متوجه میشم: "آه، من یک ahjussi واقعی (اصطلاح کره ای برای یک مرد بالغ و بزرگسال) ام." (البته جدیدا گفته میشه که اگه الان ۳۰ سالتونه، مثل اینه که تو گذشته ۴ یا ۵ سال جونتر هستین پس ی جورایی هنوز جوونم...).

سال نو همگی مبارک!
فراموش کردم قبلا سال نو رو بهتون تبریک بگم، پس الان اینجام.
من، کیم نامجون بالاخره به درجه گروهبانی رسیدم!
گروهبان کیم! همه اینجا به سرعت ارتقا پیدا کردن، واسه همین احتمالاً هر چهار نفر از اعضای گروه من الان گروهبانن. باعث افتخار منه، هر چند... میگن زندگی نظامی تازه شروع شده. هه هه
با این حال من خیلی خوشحالم چون درجه بعدی ی شهروند عادی بودنه.
زمانی که من وارد خدمت سربازی شدم، مربی های مرکز آموزشی و سرباز های رده بالای یگان من بهم میگفتن: "واقعا فکر میکنی سال ۲۰۲۵ میاد؟" یا "حتی اگه منو بکشی، ۲۰۲۵ هرگز نخواهد اومد." با این حال هرجور شده میگذره. در کمال تعجب، زمان واقعاً میگذره. هرچند صادقانه بگم، به نظر میرسه بیشتر از ۲ سال گذشته.

پس الان همینو به همکار های تازه واردم میگم: "دوست من، فکر میکنی سال ۲۰۲۶ میاد...؟" آره، یکمی بچگونه اس. من میدونم. سال ۲۰۲۴ از خیلی جهات سال خیلی پرباری بود. فکر می کنم سالی باشه که برای مدت طولانی تو خاطرم بمونه، چه خوب و چه بد.
برای شماها چطور بود؟ حداقل برای من، دیدن دو عضو گروه که برگشتن و تلاششون رو میکنن باعث شد احساس سپاسگزاری و خوش شانسی داشته باشم. و همچنین حسود.

زندگی غیرنظامی بهترین چیزیه که وجود داره.
وقتی به عنوان یک غیرنظامی برگردم، کیم نامجون، چیزهای زیادی وجود داره که می خوام با شما به در میون بذارم.
حتی چیزایی که الان گفتنش سخته... یک روز راه خودمو برای برقراری ارتباط باهاشون پیدا میکنم.
وقتی خوابم مشکل داره و شب‌ها در حال چرخیدن و چرخیدنم، به این فکر می‌کنم که: بلاخره میرسه… ۱۰ ژوئن بلاخره میرسه. وقتی به اونجا برسم، قطعا لبخند میزنم. هههه من باید لبخند بزنم.

الان فوریه‌ست. فقط حدود چهار ماه دیگه باقی مونده.
تو ماه مارس، ۱۰۰ روز دیگه میگذره. مثل همیشه، اینجا هنوز هم ورزش می کنم، ساز میزنم، آخر هفته ها به موسیقی گوش میدم، فیلم میبینم، مطالعه میکنم و برای برگشتم آماده میشم.
امیدوارم همتون سالم باشین برای تجلیل از ارتقای درجه ام، دوباره سرمو تراشیدم. عکسی رو میفرستم، آه، عکس مربوط به قبل از تراشیدن کلمه.
به هر حال من بلاخره زنده میمونم، پس زیاد نگران من نباشین.

دوستتون دارم