عاشقانه

دوباره چای با آویشن و بابونه دم کردی
چرا این‌قدر خوبی لعنتی دیوانه‌ام کردی
دلت بازار عطاران و دستانت شفابخش است
تو با یک استکان چای از دلم صد درد کم کردی
تبسم می‌کنی بر روی قالی شعر می‌ریزد
تو آن صاحب‌جمالی که مرا صاحب‌قلم کردی
سرم دیوان شمس است و دلم در عالم سعدی
بساط عشق‌بازی، شعرخوانی را علم کردی
چه خواندی زیر گوش من؟ چه کردی با دلم امشب؟
دمیدی در تن من روح و لطف دم‌به‌دم کردی